ჩემმა სიცოცხლემ ტანჯვის მეტი რა მომიტანა,
ბედმა გამწირა ცხოვრებამ კი გზა ამირია,
თუმც ჩემმა გულმა ბევრი დარდი გადაიტანა,
მაგრამ მე მაინც ამის გამო არ მიტირია,

მე ამ ცხოვრებამ დაუნდობელ მკვლელად მაქცია,
ვიცი, დრო მოვა და მეც მომკლავს ოდესმე ვინმე,
მაგრამ ამაზეც არასოდეს არ მიდარდია,
როგორც ვიცხოვრე სიკვდილამდეც, ისე ვიცხოვრებ.

ჩემს საკუთარ მეს, ჩემს ცხოვრებას ვერ შეველევი,
რადგანაც ეს გზა ჩემი ნებით მე ავირჩიე,
ღმერთო, ერთსა გთხოვ, ღმერთო, მხოლოდ ერთს გევედრები,
ხორცი კი არა სული, სული გადამირჩინე.

რამდენი ბიჭი დაიღუპა, იმდენი ოცნება დაიმარხა,
ბევრს სიყვარული არ ღირსებია, ცხოვრების სიამე არ უნახავს,
ყველანი სიცოცხლეს შეხაროდნენ, და ყველა სამშობლოს შეეწირა,
სიკვდილმა ცხოვრება არ აცალა, ღიმილი სახეზე შეაყინა,

ბიჭებო, დედები დაგტირიან, რამდენს კვლავ გელიან პატარები,
თქვენ დედა სამშობლოს შეეწირეთ, ყველანი ზეცაში ამაღლდებით,
რამდენი გოგონა დააქვრივეთ, რამდენს დაუმსხვრიეთ სიყვარული,
ყველანი სამშობლოს შეეწირეთ, რადგან მისთვის სცემდა თქვენი გული,

თქვენი მოგონება ყოფილიყოს, ყველანი უფალმა გაგანათლოთ,
დედასამშობლო რომ არ გახადეთ, მტრისა და ბოროტის სანავარდოდ,
ბრძოლის ველზე შეწყდა სამუდამოდ, თქვენი გულისცემა მამაცებო,
თკვენი მოგონება ყოფილიყოს, საქართველოს გმირო ვაჯკაცებო.