ათენში ისევ ისე იდგა ცხელი შემოდგომა, დილის მზე სასტუმროს ფანჯრებში ურცხვად იჭყიტებოდა, ადრეატიკის ზღვის ტალღები ზლაზვნით მოიწევდნენ ნაპირისკენ და ზლაზვნითვე მიღოღავდნენ უკან, ჰაერი მარილის და ნესტის სუნით იყო გაჯერებული და ამ სუნს ხარბად ისრუტავდა გოგონა, ზღვის გასწვრივ ჯებირის კიდეზე რომ მიდიოდა ფეხშიშველი. შილიფად ეცვა, რადგან ახლაც ისევე ცხელოდა აქ, როგორც მაშინ ორი კვირის წინათ თაფლობის თვის გასატარებლად რომ ჩამოვიდა. თვაზე დაწნული, ბაფთაშებმული შლიაპა ეფარა და დიდი მზის სათვალეები დაეკოსებინა ცხვირზე.... დღეს საკმაოდ ადრე გაეღვიძა, თუმცა ძილი არც ერქვა იმას, მთელი ღამე სულ წრიალებდა და ვერ იძინებდა, მთვარის სხივების შუქზე მისი მეუღლის სილუეტი ჩანდა მაგრამ მას შეშფოთებით უყურებდა, როგორი კატეგორიული იყო ამ ღამით, თუმცა გოგონა მას არ ადანაშაულებდა, თავისი ბრალი იყო ყველაფერი, მარი მართლაც ცუდი გამონაკლისი იყო, ის რაც სხვა ქალებს აგიჟებდა, მარის ჭირის დღესავით ძულდა, პირველმა ღამემაც ისე უჩვეულოდ, უღიმღამოდ ჩაიარა...თვითონ ვერც კი მოახერხა უარი ეთქვა კრისს თხოვა... კიდევ კარგი რომ რიჩს ყველაფრის გაგება შეეძლო და ელოდებოდა.... აქ ჩამოსვლის მერე კი მიზეზები არ ელეოდა მარის, ხან თავი მტკივაო, ნასვამი ვარო, ბოლოს ის ამოიჩემა აპკი რომ გაიხევა მერე მარილიან წყალში ჩემი ჩასვლა აღარ შეიძლება და მაცადე ბანაობით გული ვიჯეროო... თუმცა ყველაფერს აქვს დასასრული, წინა ღამით კლუბიდან რომ დაბრუნდნენ ბიჭმა ფერება, კოცნა დაუწყო და მარის ჯინსის ღილების შეხსნაზე რომ გადავიდა, გოგონა დაუსხლტა და მოჩვენებითი ინტერესით დაიწყო ჩემოდანში რაღაცის ძებნა...
-მარ კაი რა, რა გემართება ვერ ვხვდები....
მარიმ არაფერი უპასუხა, მისი გული ბაგა-ბუგის ფონზე ქმრის ხმა შორიდან, დაგუდულად ესმოდა....
-არ ვიცი რა ქვია, მაგრამ რაღააც დაავადება აშკარად გჭირს, ფსიქოლოგთან ხომ არ გინდა მისვლა?
-მე გიჟი არ ვარ...- უნებურად თქვა მარიმ
-მე მაგას არ ვიძახი. უბრალოდ ვერ ვხვდები რა გჭირს
-საზიზღრობაა
-ჩემამდე ხომ არავისთან ყოფილხარ და შენ რა იცი სექსი რა არის, რა იცი რომ საზიზღრობაა?!
- საშინელებაა იმის წარმოდგენაც კი რომ ვიღაცა ჩემ სხეულში უნდა შეძვრეს
-კაი ნუ მაცინებ მარ... იქნებ პირიქით სასიამოვნო იყოს? შენ არ იძახი ხოლმე სანამ საკუთარ თავზე არ გამოცდი არაფერი არ უნდა უარყოო?!
-ეგ ამ საკითხს არ ეხება... ყველაფერზე რაც მაგას უკავშირდება გული მერევა, გითხრა რატომ არ მინდა?! მეშინია და მრცხვენია, რისი მეშინია არც მე ვიცი, მაგრამ იმისიც კი მრცხვენია შენ რომ შიშველი დაგინახო, ჩემ გახდაზე ხომ ლაპარაკი ზედმეტია...
ბიჭმა გულიანად გადაიხარხარა და გახდა დაიწყო...
-აი ნახე, მე სულ არ მრცხვენია, იმიტომ რომ ახლა შენ ჩემი ყველაზე ახლობელი ადამიანი ხარ, ჩვენ ისეთი რამე გვაკავშირებს ერთმანეთთან სხვებს არც მოელანდებათ... ერთხელ ჭირს თორემ მერე აღარ.... საიდუმლოდ გეტყვი - ყურში ჩაჩურჩულა - თავიდან მეც მრცხვენოდა პატარა რომ ვიყავი მაშინ და ამიტომ ოცდაერთ წლამდე არავისთან არ ვყოფილვარ, მაგრამ ჩემ დაბადების დღეზე ბიჭებმა ქალები რომ დამახვედრეს სახლში იმისი უფრო შემრცხვა მათზე უარი მეთქვა...
მარის ხმა არ ამოუღია, მხოლოდ ოდნავ გაიღიმა
-ისინი მხოლოდ რიგითი ბოზები იყვნენ, სიყვარულის და ვნებიანი კოცნების გარშე, შენ კი სულ სხვა ხარ, ჩემი საყვარელი, ბუსხუნა რიჟა ქალწული, რომელიც ამდენი ხანი თურმე მე მელოდებოდა, ამდენი ხანი მეც მაგიტომ გელოდე, მაგრამ საზღვარი ყველაფერს აქვს, მეც მაქვს ჩემი მამაკაცური მოთხოვნილებები და თუ არ გინდა სხვა მომეფეროს და სხვას მოვეფერო რამე მოიფიქრე...
ბოლო სიტყვები მთელი ღამე უტრიალებდა თავში მარის ამიტომაც ვერ დაიძინა, როგორ უნდა წარმოედგინა საყვარელი კაცის მკლავებში მის მაგივრად სხვა ქალი, ეს აგიჟებდა, ამიტომაც წავიდა დილა ადრიანად სასეირნოდ და დასაფიქრებლად, თავის ბალიშზე წერილად დატოვა მარტო ერთი სიტყვა „წავედი“ თითქოს რიჩი ამ ფურცლის ნაგლეჯზე დაწერილი სიტყვის გარეშე ვერაფერს მიხვდებოდა.
ყველაფერი სკმაოდ მალე გადაწყვიტა, საკმაოდ მალე გამოიღო შედეგი სილაზე ფეხმორთხმულმა ჯდომამ და ჰორიზონტზე მიშტერებამ…
ამ ამბის მისახარებლად სასტუმროში მისულ მარის რიჩი ოთახში არ დახვდა ბალიშზე დაგდებულ მის წერილს კი ბოლოში მიწერილი ქონდა „... მეც“
-გამიბრაზდა...-ჩაილაპარაკა გოგონამ და საწოლზე ჩამოჯდა
მთელი დღე არ გამოჩენილა რიჩი ტელეფონიც გამორთული ქონდა, მარის კი „გაქონდა და გამოქონდა“ ნეტა სადააო, მაგრამ ზღვაზე მაინც წავიდა საბანაოდ, თუმცა დიდხანს არ გაჩერებულა, ღამე კი ტელევზორის ყურებაში და რიჩის ლოდინში მალე დაეძინა.
ბიჭს შუქი არ აუნთია, ტელევიზორის შუქზეც კარგად ხედავდა რა ხდებოდა ოთახში.
-როგორ მომენატრე მარ....-დაიჩურჩულა და შუბლზე აკოცა მეუღლეს
გოგონა შეიშმუშნა და თვალები გაახილა...
-რიჩი... რიჩი დაბრუნდი? მეგონა დაგკარგე...-ნამძინარევი ხმით დაიწყო ლუღლუღი და მთელი ძალით ჩაეკრა ბიჭს
-კარგი მარ, დაწყნარდი... დამშვიდდი, მე მხოლოდ წავედი... წავედი რომ მომნატრებოდი...-თქვა და ცოტა ხნის მერე ტუჩები მიუახლოვა
მარიმ სიამოვნებისგან თვალები დახუჭა. უსაზღვრო ლტოტვას გრძნობდა მის მიმართ და თავს ვერაფერს უხერხებდა, ეს რაღაც სხვა იყო, თითქოს პირველად კოცნიდა და ეალერსებოდა რიჩი...
თავდაპირველად მისი ტუჩები საოცრად ნაზი იყო, ისე სათუთად კოცნიდა მარის თითქოს ეშინოდა არაფერი ტკენოდა, შემდეგ კი... შემდეგ უფრო თამამი და მომთხოვნი გახდა, მისი კოცნა კი უფრო და უფრო შთამბეჭდავი ხდებოდა... ბიჭი თავდავიწყებას მიეცა.... მას არაჩვეულებრივად ეხერხებოდა ეს....
რიჩმა ცალი ხელი ძლიერად მოხვია წელზე, მეორე პლედისკენ გაიწვდინა, გვერდზე მოისროლა და საწოლზე მსუბუქად მიაწვინა მთრთოლვარე სხეული, რომელიც მის სხეულზე ქმრის ხელის ყოველ გასრიალებაზე კრთებოდა, ბიჭის თითები კი ისევ განაგრძობდნენ თარეშს მის კისერზე, მკერდზე, თეძოებზე, ფეხებზე...
გოგონას წინააღმდეგობის გაწევა არც უცდია, მხოლოდ ოდნავ ირხეოდა სიამოვნებისგან, თვალები კი ჭერზე ერთი წერტილისთვის ჰქონდა მიშტერებული, ამ წუთას, მიუხედავად შიშისა და უხერხულობისა, ყველაფერზე თანახმა იყო, ოღონდ კი მისი სანუკვარი სულ მასთან ყოფილიყო, ოღონდ კი მოესურვა, ოღონდ კი არ გაჩერებულიყო, მაგრამ თითქოს მის „გასაჭირს“ ჩასწვდა, მოულოდნელად შეუშვა ხელი
-რამე მოხდა?-შეცბუნებულმა წამოიწია მარიმ
ბიჭმა გაშლილ თმაზე ნაზად ჩამოუსვა ხელი
-შენ რა კანკალებ?-გაიღიმა
-კი არ ვკანკალებ, ვთრთი, ვცახცახებ და კიდევ მილიარდი უბედურება, მაგრამ დაიკიდე და გააგრძელე...
-შენც, ხომ იცი რომ ახლა თუ გავაგრძელე, მერე საერთოდ ვეღარ გავჩერდები?!
მარის გულისცემა უარესად გაუხშირდა, მთელი მისი არსება ყველაზე თამამი სურვილებით იყო გახურებული... „რაც არის, არის“ სურვილებით....
რიჩი ლოყაზე სათუთად ეფერებოდა, ეკრანის შუქშიც კარგად ჩანდა მისი თვალები, მარიმ მაშინ პირველად იგრძნო, ეს ის პატარა ბიჭი აღარ იყო რომელმაც პირველად შეაყვარა თავი, ის ეხლა ნამდვილი მამაკაცი იყო, რომელთან ერთადაც თავს ძალიან დაცულად გრძნობდა, რომელიც ძალიან ძალიან, თავის სიცოცოხლეზე მეტადაც კი უყვარდა, ის პატარა ბიჭი ახლა მას ნამდვილ ცოლ-ქმრულ ცხოვრებას ასწავლიდა და ამას საკმაოდ რთულად, მარისთვის გაუგებარ ენაზე აკეთებდა, რომელიც როგორც ჩანდა მას კარგად ესმოდა...
-მარ, მე ვგრძნობ როგორ მეძახი თვალებით, როგორ მემუდარები, არ გავჩერდე...
-მეტს ვერაფერს გრძნობ?-გახუმრება ცადა და გაიღიმა- მე მაგას კი არ გეუბნევი, გემუდარები დროზე გააგრძელე სანამ გადამიფიქრებია მეთქი და სანამ ამ კანკალს ჩემთვის ბოლო არ....
-გინდა ჩემთან?-უცებ თქვა მაგრამ ეს სიტყვები ისეთი ტონით იყო ნათქვამი, ნებისმიერ ქალს გაუჭირდებოდა უარის თქმა... ბიჭს თანხმობა სჭირდებოდა, თანხმობა იმისა, რომ მარი მასთან სექსის წინააღმდეგი არ იყო, თუმცა ყველაფერი ისედაც აშკარა იყო, რიჩმა ხელის ცეცებით მოძებნა ბიუსჰალტერის შესაკრავი და დიდი წვალების შემდეგ ძლივს გახსნა
-შეკვრით ხომ ძლივს შეგიკარი იმ დღეს, გახსნა უარესი ყოფილა-გაიცინა და იმის მაგივრად რომ მარის პასუხს დალოდებოდა, შარვლის ღილების შეხსნა დაუწყო... ყოველგვარი დარცხვენის გარეშე... თამამად, თავდაჯერებულად... კიდევ ცოტაც და მარი სრულიად შიშველი აღმოჩნდა მის წინაშე, ამას რომ მიხვდა ლამის მოკვდა, ყველაზე პირველი რაც მოიფიქრა, პულტს დაწვდა და ტელევიზორი გამორთო- სინათლის წყარო დაახშო, რიჩი კარგა ხანს ტკბებოდა მარის სხეულის ფერებით შეგრძნებით... მარის ნერწყვი კინაღამ სასულეში გადაცდა... ნერვიულობისაგან აღგზნებული მკერდი, კვნესით იწევდა მამაკაცისკენ... ბიჭმა თავი დახარა და ყელზე დაეკონა...
-მარ ღელავ?-ოდნავგასაგონად თქვა-ნუ გეშინია მე შენთან ვარ...-სურვილით ანთებულმა ისე ძლიერად მიიკრა გულზე, ლამის გონება დაკარგა გოგონამ, მის მკლავებში გამომწყვდეული ერთიანად თრთოდა. ბიჭი არ ჩერდებოდა.... კოცნიდა და ეფერებოდა, მარი ისე იყო მასთან ჩახუტებული თითქოს სადმე გაექცეოდა....
-იმედია ეჭვი არ გეპარება, რომ ძალიან მინდა შენთან-ზედ ყურთად უჩურჩულა ბიჭმაა
-არა არ მეპარება-ჩურჩულითვე გაიმეორა მარიმ
ბიჭმა გაიღიმა და კვლავ განაგრძო ტუჩებით ხეტიალი ცოლის ყელ-კისერზე, მკერდ-მუცელზე, თან ორივე ხელით ტანსაცმელს იხდიდა, რომ დრო არ დაეკარგა...
მოულოდნელად შარვლის ჯიბიდან პატარა შეკვრა ამოაძვრინა.... პრეზერვატივი...
-მათხოვარო იცოდი არა, რომ დაგთანხმდებოდი-გაიღიმა მარიმ
-აჰა....
მერე ყველაფერი ისე უცებ მოხდა... და მარის რაღაც ეტკინა სხეულში, იმდენად მოულოდნელი იყო ეს რომ ამოიკივლა, რიჩიც მაშინვე გაჩერდა
-რა მოხდა ჯერ ხომ არ დამიწყია?-იკითხა შეშფოთებულმა
-ვაიმე, მორჩა, აი, ახლა დავკარგე ქალიშვილობა
-ბრავო, ბრავო, რა ვქნათ არ აღვნიშნოთ?-დაიწყო სიცილი
-ღადაობისთვის მცხელა ახლა მეე? გააგრძელე თუ გინდა
-რაო, ხო არ მოგეწონა?
-გადავირიე ისეთი მაგარი იყო-გაბრაზებით თქვა მარიმ და ბალიშზე მიესვენა
მერე ითვლიდა წამებს, წუთებს, საათებს... არა და არ დამთავრდა.... საშიენლი წუთები იყო მის ცხოვრებაში, შეშლილი სახით ითმენდა ყველა ტკენას, რიჩის ყველა შეხება კი ჭკუიდან შლიდა ისე აღიზიანებდა და მერე როგორც იქნა რიჩი რომ მოშორდა მარის სხეულს და კმაყოფილმა ამოსუნთქვის მერე გახარებულმა თქვა-გავათავეო, მარის გულის რევის შეგრძნებამ წამოუარა, ცოტა ხანი ითმინა, მაგრამ მერე ეს ყველაფერი გაუსაძლისი რომ გახდა სააბაზანოში გავარდა და ყველაფერი კანალიზაციაში ჩაუძახა, რასაც კი ვახშამზე ბედნიერება ხვდა წილად მისი კუჭის მიკროფლორას ახლოს გაცნობოდა. გარეცხილი ტანსაცმლის კალათზე პიჟამოები ეწყო, ქვედატანის ჩაცმა ძლივს მოასწრო თეძოებზე ზეწარშემოხვეულმა მეუღლემ რომ შემოაკითხა შეშფოთებულმა
-მარუ რა დაგემართა?
მარიმ შიშველი მკერდი ხელით დაიფარა, ნიჟარის გვერდით ჩაიკეცა და ტირილი დაიწყო.
-ჰეი, ჰეი, ჰეი... რა გჭირს? მე გაწყენინე?-ჩაიცუცქა მის წინ
მარი არაფერს ამბობდა,სლუკუნებდა მარტო
-მარ დაწყნარდი და რა დაგემართა მითხარი, მასეთი ცუდი ვიყავი?!-ბიჭი უკვე მის წინ იჯდა ფეხმორთხმული
- ... [~~სრულიად ნახვა~~]