ჯერ არ იზეიმო, ნაადრევ სიხარულს,
შემთხვევით სევდა და ცრემლები თანა სდევს,
ნაწვიმარ ბილიკზე დუმილით მივალ თუ
საკუთარ სხეულს და სველ ფიქრებს მივათრევ.
და საოცარია, მაინც არ შემძულდი,
წყენა და ტკივილი სულში სულ შემოგაქვს,
ჩათვალე, მაშინ ხარ შენ გამარჯვებული,
ოდესმე თუ შენი მწამდა და მჯეროდა.
ზოგჯერ საკუთარი თავი მსურს გავკიცხო,
ასეთი ორგული რად უნდა მიყვარდე,
მიზეზი? მიზეზი არ არის საჭირო,
ვამბობ და სხეულს სველ ბილიკზე მივათრევ.