ახლაც დაქანცული ვწევარ დარდიანი,
მხოლოდ ხმაურია მზერაც ნაგვლიანი,
გული ავადარის სევდა მოერია,
საათიც არვიცი ახლა რომელია,
ვწევარ მარტოდმარტო მტკივა და განვიცდი,
ხან უკან მივდივარ ხან წინ და ხან ვიცდი,
ხან ტვალებს ცრემლები ნაბიჯსაც ვერ ვადგავ,
გული მეუნება დგეს ბოლო დგე დადგა,
და მარტოობაც კი დგეს მარტო ვერ მტოვებს,
ყველას დავაკლდები პატარებს ჩემტოლებს.
გული გეტკინება შენც ცრემლი დაგახრჩობს,
რომ მოვკვდე იტირებთქო მეგკიტხე?
არმახსოვს. ერთხელ დავიბადე და
ერთხელ მოვკვდები
ახლა რის თქმა მინდა შენ მაინც ხომ ხვდები,
თოვლის ფანტელები საფლავს რომ დამათოვს
გულში ჩამიკრავს და სიცივით გამათბობს.
გრუბელიც წამოვა იწვიმებს დარამდე,
ჩემტვის სულ იწვიმებს შენთვის კი ხვალამდე,
ეს ვიცი რომ მალე მე ვიცი და ვხვდები,
მერე დამივიწყებ წარსული გავხდები.
საფლავს დამიფარავს მე მწვანე ბალახი
ხან რომ გაწვიმდება მას შეცვლის ტალახი
ხან კი მზეც ამოვა მაგრამ რას გავიგებ,
საფლავში დიდ დარდებს და სევდას წავიგებ,
რამხელა დრო გადის ამხელა ლოდინში.
ვისაც დავაკლდები სულ ყველას ბოდიში.......................
ავტორი : გიო–_–
