ღმერთის საუფლოში სიმშვიდე იყო, ანგელოზთ გალობა ღვთიური იყო, ღმერთი თვის შექმნილ არსებას, გულისტკივილით ციდან უმზერდა. ადამიანები ერთმანეთს ჟლეტდნენ, შურით ცხოვრობდნენ არვის ინდობდნენ, ცხოვრობდნენ ცოდვით და გმერთის გმობით, პირჯვარს იწერდნენ ზაკვით და ოხვრით. მათ გულით უარყვეს ცხოველმყოფელი, ჯვარცმისა ძალით ეშმაკთ მგმობელი, რომელმა მოგვანიჭა ჯვარი ჩვენ ცმინდა, განსადევნებლად ეშმაკთა წმინდად. და გადაწყვიტა რომ იყო საწირო, გამოეღზავნა ქვეყნად რჩეული, და როცა აღდგება წარწყმედს ეშმაკთა, ვითარცა ცვილი დნება ცეცხლპირსა. და სბერა სული ჯვარცმისა ძალით, ჯოჯოხეტს ბნელეთის მნათობი ძალით, მან შექმნა კაცი რჩეული, ჩვენ კაცთ გვასწავლის მცნებასა ცმინდას... მესია მწირად მოევლინა მიწას, ანგელოზებმა ადიდეს წმინდა, ჯოჯოხეთს ეშმაკი ძლიერ შეშინდა, ის გძნობდა ძალასა წმინდას. შენ გძნობდი ძალას, იცი რომ არ ხარ, ამ ქვეყნის შვილი ძუძუთ გაზრდილი, გაურკვევლობამ მოგიღო ბოლო, ღმერთისთვის ცოცხლობ, ეშმაკი გიხმობს. მიხვდი ცხოვრების არსს და სატანჯველს, და მიხვდი დროა გაიგო მთავარი, დაბრუნდე იქ, სადაც შენ გიხმობენ, საითაც გადის ცხოვრების გზა-კვალი. გამოეთხოვე ცხოვრებას ტირილით, ჟოჯოხეთს მოხვდი ეშმაკს იხმობდი, თანჯვით და ოხვრით მისმა მსახურმა, შენ მიგიკვანა თრევით და გოდებით. მაშინვე კითხე ამაყად, წმინდად, "რისტვის გარგია ცეცხლში ცხოვრება?" მან გიპასუხა ეს არის ბედი, ცეცხლში ცხოვრება ცოდვილთა შორის. "ნუთუ არ მოგცონდა ზესკნელში ცხოვრება, ანგელოზ იყავ ღმერთობა გინდოდა, შენ ვერ იქნები რისთვისაც არ ხარ, ღმერტმა შენ შეგქმნა ამისთვის განა?" მას თქმა არ ქონდა დასრულებული, დაიწკო მიცისძვრა, ქვეყანა იძროდა, ყოველი იწვოდა, შენ გმერთთან გინდოდა, ანგელოზთ თხოვდი რომ ფრთები გკონოდა. ეშმაკმა სჰემოგხედა, ხელები გიკრტოდა, შენ კი უთხარი, რომ ღმერთის შვილი ხარ, ყველა სულიერი ცოდვილ ქვეყანაზე, Mმისი შეკმნილია, შენც კი მისი ხარ... "მე გმერტმა შემკმნა კეთილი ზრახვით, კაცთა მფარველი უფლისა ძალით, მე მოვინდომე ბოროტი ზრახვით , ძალაუფლებამ მიბრმავა თვალი." "შენ გმერთმა მოგცა ტავისი ძალი, ბნელეთის მნათობი ჯვარცმისა ძალი, შენი დიდება დღეს დამთავდება, აგგვი პირისაგან მიცისა ტანჯვით" "შენი შეკმნისას გმერთმა იცოდა, რომ კაცთ შეკმნისას შენ იყავ საწირო, ჩვენ გმერთმა მოგვცა ორი გზა სოფლის, ჩვენ გზა-კვალს გავიკვლევტ უფლამდე ლოცვით." "შენი შეკმნისას გმერთმა მიბოძა, ძალაუპლება გვთიური ძალი, მაგრამ შენ ბედსა მე ვერ განვაგებ, განკითხვის დგე ახლოვდება სატანის!!!" მერე იგრძენი რომ ფიზლდებოდი, ბუნდოვნად ხედავდი მის პერმკთალ სახეს, ნელი კოშმარი ცხოვრებას ერცკმოდა, ცხოვრებას რომელიც არვის ინდობდა... Mიხვდი რომ შენ ხარ გმერტის რჩეული, შენ უნდა აგასრულო უპლისა მცნება, უპალმა იცის რომ იგი არ შეცდა, რომ მოკვდავს მოგცა საიდუმლო ჯვრისა. კმაცვილი ცარსდგა უფლის ცინასჰე, თავჩაგუნული ემთხვია ხელტა, ცრემლმორეულმა, პეხმოდრეკილმა, უამბო უფალს რომ მცარედ შეცდა. (მესია) "ვერ აგვასრულე მე თკვენი მცნება, ჯვრის საიდუმლო ვერ გატკდა, ვიცავ, ადამიანმა უარკვო ცმინდა, ეშმაკს დაუნტო სანტელი გვტისა..." სიცოცხლე ვაჩუკე ადამიანებს, გრმად ჩავუნერგე გულთ ნერგი ცმინდა, თავის სიცოცხლესჰი მათ მე უარმკვეს, გრმად ამოზირკვეს ფესვები ცმინდა... ნერგისა ნაცვლად გრმად ჩარგეს ბნელი, ცმინდასა სულში ჩასახეს ეშმაკი, ადამ და ევას ბნელი ცოდვები, დასასრულ იკო შეკმნისა კვეკნის... მე მატ ვუბოდზე ტაძარი წმინდა, მათში ცხოვრების 10 გზა ხსნისა, ანთებენ სანთელს ტაძარს შესულნი, და სულსა ჰბერენ ცმინდა ცეცხლს რცმენის... ერთ ხელით რცმენიტ უკავთ სანთელი, მეორეთი კი სისხლ აკვთ ხალხთ მკვდრების, ჯვარტცმული ქრისტეს დაგვრილი სისხლი, ცოდვებს ვერ იტევს, თვით ჯვარსა ეცვნენ..." წარსკდა მას ცმინდა, მას ცრემლი ცყენით, დაიწყო წვეკნადა ცარგვნა, არ ესმის, მისი შეკმნილი ზეცა და მიცა, ყოვლი დაემხო მიცასა მიცად....... ის რაც უფალმა თვის ცრემლით შეკმნა, თვისივე ცრემლით ყოველი იგგვა, ხედავდი ზნელად ტვალებსა ცმინდას, მათში დამალულ საიდუმლოს ღვთისას...