იყო და არა იყო რა, იყო ერთი ჩიტი ძლიერი ფრთებითა და მოელვარე, ჭრელი ბუმბულით. არსება, რომელიც დაბადებული იყო ცაში ნავარდისთვის. ერთხელ ქალმა დაინახა და შეუყვარდა ის. გული გამალებით უცემდა, როცა ფრენას ადევნებდა თვალს. ჩიტმა ქალს უხმო და ისინი შეთანხმებულად გაიჭრნენ ცის ლაჟვარდში. ქალს ერთხელ გაუელვა, ჩიტი ოდესმე აუცილებლად მოინდომებს შორეთში, შეუცნობი მთებისკენ გაფრენას. შეშინდა, რომ სხვა ჩიტთან ვეღარ იგემებდა ასეთ სიამეს. მას შეშურდა. შეშურდა ბუნებისგან ბოძებული ფრენის ნიჭისა. დაკიდევ, მარტოობის შეეშინდა...
და მოიფიქრა, მოდი, კაკანათს დავუგებ მეორედ რომ მოფრინდება. ჩიტსაც უყვარდა ქალი და მეორე დღეს მოფრინდა, მაგრამ კაკანათში გაება. ქალი მთელი დღეების განმავლობაში ტკბებოდა მისი ცქერით, მაგრამ ქალის სულში უცნაური რამ ხდებოდა: რაც ჩიტი ხელში ჩაიგდო, მის მიმართ ინტერესი ნელ-ნელა დაკარგა. ჩიტი კი, მას მერე რაც აღარ დაფრინავდა, გახუნდა, პეწი დაკარგა, დაუშნოვდა. ერთ მშვენიერ დღეს ჩიტი მოკვდა. ქალი დაღონდა. მხოლოდ მასზე ფიქრობდა, დღედაღამ აგონდებოდა, ოღონდ არა გალიაში გამომწყვდეული. არამედ ღრუბლებში მონავარდე. ამ ქალს თავის სულში რომ ჩაეხედა, მიხვდებოდა, რომ ჩიტის სილამაზემ კი არ მოხიბლა, არამედ მისმა თავისუფლებამ და გაშლილი ფრთების სიძლიერემ
ქალი?
ქალს ნუ მიენდობი,ქალი ქალია
ქალი ქარია,ქალი მარტია.
ქალი წვიმაა,ცვალებადია
ქალი მზეა და ქალი მთვარეა.
ციური ვარსკვლავია,ღრუბელი,ნისლია
უცხო პლანეტაა,ფეერვერკია
მიუწვდომელია,აუხდენელია,
ქალი ღვინოა,თავბრუს დამხვევია.
ქალი აპრილია, პირველი აპრილი,
ქალის ნათქვამში ბევრი ტყუილია,
ქალი გიშერია,ძოწია,ალმასი,
იგი მაცდურია,მაგრამ ლამაზია.
ქალი ღვინოა,თავბრუს დამხვევი,
კაცის წყურვილია,გონის ამრევია,
ქალი რა არის?ბედის ირონია,
ფანტასტიკურია,ეგზოტიკურია.
ამოუცნობი ნახატი რითაა?
ქალი ქმნილებაა,ქალი შედევრია,
ერთადერთია...კაცის ღმერთია,
ქალი რომანსია,რენესანსია.
დავიჩის ჯოკონდაა,ჯორჯონეს ვენერა,
ქალი ტიციანის-მაგდალინელია,
ქალი რა არი?-ბედის ირონია,
ეროტიკულია,რომანტიკულია,
ეგზოტიკურია,ფანტასტიკურია.
კაცის კოცნაზეც კი მექანიკურია!!!
ქალს ნუ მიენდობი,ქალს ნუ მიენდობი,
ქალს ნუ მიენდობი,
ქალი ქალია, ქალი ქ ა ლ ი ა ! ! !
|
