*************************

სანამ რაიმეს დაიწყებ მანადე დიდი მოლოდინია...მოლოდინს ფიქრი ერთვის თან...ფიქრს აზრი...აზრს გულიც ერთვება და იქ მერე სევდაც ისადგურებს...მალული, პატარა..შეუცნობადი...

ასე იყო ყოველთვის, შენდამი დიდი სიყვარულის მიუხედავად მაინც სევდიანი და ფიქრით სავსე მზერა მქონდა.... ყოველთვის მიკვირდა ადამიანების რომლებსაც სევდანარევი ღიმილი არ შეეძლოთ...

ბედნირია ასეთი ადამიანი...

სანთელივით ვართ ადამიანები როლმებსას ეკლესიაში ანთებენ და ღმერთს შესთხოვენ კარგად მიმყოფე გულით საყვარელი ადამიანებიო...

ასე მოვედი შენთან ჩემო ყველავ, დაგანთე და ეხლა ვლოცულობ...ოღონდ ტაძარში არ ვდგავარ...ჩემს ქოხში ვარ მუხლმოდრეკილი...ოღონდ ხატებს არ მივჩერებივარ.....ჩვენი ისტორიის ფურცლები მიმზერს წინიდან...ოღონდ თავშალი არ მახურავს თაზვე....ძაძებ მოსიილი ვდგევარ ჩემო მზეო...ხელებიდან გამოცლილო მზეო...