მთავარი » 2008 » მაისი » 24
*************************
******
dgesac iseve ise uazrot tendeba... ukve meramdene gamea vegar vitvli... shen ki arsad ar chanxar... nutu martla mitxari?!
martla mitxari agar miyvarxaro?... ravici me titqos isev ar mjera da titqos imis imedi maq rom shen isecv dabrundebi..
dabrundebi.. am sityvaze dzalian vamyareb imedebs.. magram shen ar chanxar... da r gamochndebi albat me agar viqnebi.....
|
*************************
ერცხლის ბარძიმში ჩამომისხით, ღვინო ზედაშის
დე, სიყვარული ჩამეთვალოს ერთადერთ ცოდვად...
ძველი თბილისის, მთვარიან ღამეს მთვლემარე მტკვართან,
ზურნა-დუდუკი, აღსარებას აღავლენს ლოცვად...
ო, ბედისწერავ, რას მემდური, რას მემართლები,
ამ ცხოვრებაში, შენგან ვის რა გამართლებია,
აჰა, წაიღე ! შენგან ძღვნილი ამაოება,
მე სიყვარული, თავად ღვთისგან დამნათლებია.
|
*************************
ახლოს მომიშვი,გიჩურჩულო ცხელი ტუჩებით,
თორემ კარსმომდგარ გაგიჟებას ვერ გადვურჩები.
ხვალვე ამრევენ შეშლილიდან გადარეულში
და ჩამტენიან სველი ტომრის ვიწრო სხეულში.
აშიშინდება მხურვალება ხორცის და მერე,
თეთრი არტახით გამიკრავენ მთრთოლვარე ხელებს,
გისოსებს მიღმა ჩაკეტავენ განწირულ ღრიალს
და დამწამებენ,რომ ხალხისთვის საშიში მქვია.
ახლოს მომიშვი,გადმოვღვარო სათქმელი უნდა,
მხოლოდ შენ იცი,გონწართმეულს რისი თქმაც მსურდა.
გულში ჩამიკარ, არსებობის ჩემის საწყისო,
რომ შენს სხეულზე დემონური ვნება გავსრისო,
ახლოს მომიშვი,გიჩურჩულო ცხელი ტუჩები
|
*************************
გული იცი რაზე მტკივა,რიმ ისე აღა მენატრები როგორც მენატრებოდი არადა მინდა ისევ ისე მენატრებოდე და ისევ ისე მიყვარდე...შენ ხომ ჩემი პირველი და უკანასკნელი სიყვარული ხარ...ეს ხომ გულწრფელი სიყვარულია რომელშიც არანაირი გამორჩენა და სიბინძურე არ არის...წმინდა სიყვარული რომელიც უპასუხოდ დარჩა და რომელიც ძალიან დაუცველია მაგრამ მე ვცდილობ დავიცვა ის და გადავარჩინო რადგან როცა შენ შეგხვდები კიდევ განვიცადო ის რასაც განვიცდიდი და კიდევ ერთხელ ვიგრძნო თუ რას ნიშნავს ნამდვილი სიყვარული...წმინდა სიყვარული...მინდა შენ მომწმინდო ის წმინდა ცრემლი რომელიც შენს გამო მოევლინა ქვეყანას და რომელიც შენ დააშრე...მინდა ვიგრძნო შენი სუფთა გულის ძგერა...როცა გნახავ ჩაგეხუთები და არ მოგცემ წასვლის საშუალებას,არ მოგცემ იმის უფლებას რომ კიდევ ერთხელ მიმატოვო და კიდევ ერთხელ მომიკლა გული...არადა როგორ მინდოდა მეთქვა შენთვის თუ როგორ მიყვარდი და როგორ ვოცნებობდი შენზე მაგრამ შემეშინდა რომ ვერ გამიგებდი და სამუდამოდ დაგკარგავდი...ჩემს პატარა,სათუთ და მიამიტ სიყვარულს შენი აზრის შეეშინდა...და ისე გაფრინდა ზეცაში რომ ამ პატარა გრძნობის შესახებ არაფერი გაგიგია...ვნანობ იმას რომ შენთვის არ მითქვამს არაფერი...არადა როგორ მინდოდა მაგრამ ვერ გავბედე...მაპატიე გთხოვ...მაპატიე ვერ გავბედე...
|
*************************
ცრემლები თვალებზე გადაღლილ თვალებზე უხმო ქვითინი... და ჩუმი გოდება... შენზე ოცნება... ლამაზი ოცნება... ისევ ფიქრები და მრავალი მონატრება . . . როგორ მენატრები, როგორ მენატრები ... შენი გულუბრყვილო, ბავშვური გამოხედვა... შენი შეხება შენი საოცარი ხმის გაგონება ... და ისევ შენთან ჩუმი ჩახუტება... ყოველ წუთს ჩამესმის შენი კისკისი... და სულ თვალწინ მიდგას შენი გაღიმება... შენი ლამაზი თვალების დანახვა უზომოდ მენატრება... და ყველგან მელანდები... დრო მიდის... მიფრინავს შენზე ოცნებებში... ყოველდღე ველოდები შენს დაბრუნებას... ისევ ჩამოღამდა ჩემს ცხოვრებაში... არ ვიცი საით გავექცე ამ წყვდიადს... დრო გადის და მაინც გრძელდება ცხოვრება... გრძელდება უშენოდ და შენზე ფიქრებში... ვერ ვუძლებ უშენოდ ამ სასტიკ ცხოვრებას... და ყოველ წუთს გეძებ . . . სევდიან ნისლებში . . .
|
*************************
გადაღლილ თვალებზე უხმო ქვითინი... და ჩუმი გოდება... შენზე ოცნება... ლამაზი ოცნება... ისევ ფიქრები და მრავალი მონატრება . . . როგორ მენატრები, როგორ მენატრები ... შენი გულუბრყვილო, ბავშვური გამოხედვა... შენი შეხება შენი საოცარი ხმის გაგონება ... და ისევ შენთან ჩუმი ჩახუტება... ყოველ წუთს ჩამესმის შენი კისკისი... და სულ თვალწინ მიდგას შენი გაღიმება... შენი ლამაზი თვალების დანახვა უზომოდ მენატრება... და ყველგან მელანდები... დრო მიდის... მიფრინავს შენზე ოცნებებში... ყოველდღე ველოდები შენს დაბრუნებას... ისევ ჩამოღამდა ჩემს ცხოვრებაში... არ ვიცი საით გავექცე ამ წყვდიადს... დრო გადის და მაინც გრძელდება ცხოვრება... გრძელდება უშენოდ და შენზე ფიქრებში... ვერ ვუძლებ უშენოდ ამ სასტიკ ცხოვრებას... და ყოველ წუთს გეძებ . . . სევდიან ნისლებში . . .
|
*************************
ეს ნიჭი არაა...ეს სიყვარულია,გულიდან გადმობეჭდილი...
სულიდან გადმოხატული და ტვინიდან ამოწერილი....
ეს,ჩემი სულია,სიყვარულის დუელში გამოწვეული.
ეს,ლექსი არა...სიტყვებია, გულიდან ამოხეული.
ეს ნიჭი არაა,დამიჯერე...გულია გადარეული..
მონატრებაა,შეშლილი და გზააბნეული.
არა,მე არ ვარ ყველასაგან გამორჩეული....
ეს,ჩემი სულია,სიყვარულის დუელში გამოწვეული
მინდა ავიღო კალამი და რამე დავწერო,მაგრამ ხელი მიკანკალებს.სიტყვები არ მყოფნის,რომ ჩემი ტკივილი გადმოვცე.თეთრი ქაღალდის მაგიერ შენს სახეს ვხედავ და ტირილი მინდება..."ტირილი კარგიაო!",მაგრამ მე არ ვიტირებ,რადგან ვიცი,რომ შენ არ ტირი...მე ვიქნები ბედნიერი,რადგან ვიცი,რომ შენ ბედნიერი ხარ...მეყვარები,თუმცა ვიცი ,რომ არ გიყვარვარ...გავთხოვდები,რადგან ვიცი,რომ ცოლს მოიყვან...რომ შეგხვდები,გაგიღიმებ,რადგან ვიცი,რომ ჩუმად ისევ გამიხსენებ...კვლავ რომ იტყვი:"მიყვარხარ!" გავიცინებ...და მიხვდები,რომ...დაგივიწყე.
მიყვარხარ ბოლო ამოსუნთქვამდე, თვალების დახუჭვამდე, მიწაში ჩასვლამდე, გულის გასკდომამდე... შენი ვარ თავიდან ბოლომდე, შენია ჩემი გული, სული და სხეულის თითოეული ნაწილი... მინდიხარ სიგიჟემდე, თითების დაკვნეტამდე და ტუჩების დაჭმამდე. მინდა გაკოცო დალურჯებამდე, გულის წასვლამდე და ტუჩების დაღლამდე. შენ გეკუთვნის ჩემი ცხოვრება, ჩემი სიკვდილი, ჩემი სული, ჩემი ოცნებები, ფიქრები, სიყვარული ,გონება, სიზმრები, ის რაც შენ გიყვარს ჩემში...მიყვარხარ მზის ჩასვლამდე, მთვარის მოცურებამდე, ვარდისფერ ალიონამდე... მიყვარხარ სიზმარში, მიყვარხარ ცხადში, მიყვარხარ ოცნებაში, სადაც არ უნდა ვიყო ქუჩაში, ქალაქში, სოფელში, რაიმე ტრანსპორტში, თუნდაც ქვეყნის გარეთ... ყველგან მიყვარხარ... მიყვარხარ ძალიან, სიგიჟემდე, უაზროდ უზომოდ, უსაზღვროდ. ჩემი სიყვარული ზღვაა, სადაც თვითონვე ვიხრჩობი და საშველად შენ გიხმობ, შენ სახელს ვყვირი ხმის ჩახლეჩამდე, ძალის გამოცლამდე, შენც მოდიხარ მამშვიდებ და მშველი... მიყვარხარ თვალების გაბრწყინებამდე, გაცინებამდე, გაღიმებამდე... მიყვარხარ ცრემლებამდე... მიყვარხარ სიცოცხლეზე მეტად, საკუთარ თავზე მეტად, ყველაფერზე მეტად... მიყვარხარ აზრამდე, არსამდე, გამართლებამდე, გაუმართლებლობამდე, მე ხომ გიჟი ვარ...მიყვარხარ ლოცვამდე, ვედრებამდე, მიყვარხარ გაფრენამდე, ცაში გაფრენამდე..
|
*************************
სანამ რაიმეს დაიწყებ მანადე დიდი მოლოდინია...მოლოდინს ფიქრი ერთვის თან...ფიქრს აზრი...აზრს გულიც ერთვება და იქ მერე სევდაც ისადგურებს...მალული, პატარა..შეუცნობადი...
ასე იყო ყოველთვის, შენდამი დიდი სიყვარულის მიუხედავად მაინც სევდიანი და ფიქრით სავსე მზერა მქონდა.... ყოველთვის მიკვირდა ადამიანების რომლებსაც სევდანარევი ღიმილი არ შეეძლოთ...
ბედნირია ასეთი ადამიანი...
სანთელივით ვართ ადამიანები როლმებსას ეკლესიაში ანთებენ და ღმერთს შესთხოვენ კარგად მიმყოფე გულით საყვარელი ადამიანებიო...
ასე მოვედი შენთან ჩემო ყველავ, დაგანთე და ეხლა ვლოცულობ...ოღონდ ტაძარში არ ვდგავარ...ჩემს ქოხში ვარ მუხლმოდრეკილი...ოღონდ ხატებს არ მივჩერებივარ.....ჩვენი ისტორიის ფურცლები მიმზერს წინიდან...ოღონდ თავშალი არ მახურავს თაზვე....ძაძებ მოსიილი ვდგევარ ჩემო მზეო...ხელებიდან გამოცლილო მზეო...
|
*************************
იცი?!ცოტა მოვიწყინე.უშენობა დამეტყო.იცი როგორ მომენატრე?!სიტყვები არ მაქვს,რომ გითხრა ყველაფერი.ყელში მეჩხირება თითოეული სიტყვა,რაც შენთვის მაქვს სათქმელი.ძალიან ძალიან მომენატრე.ჩუმად ვარ და ეს სიჩუმე ყველაფერს ამბობს.გული ყვირის..ბოლო ხმაზე ყვირის,მაგრამ მისი ხმა ჩემს გონებასაც კი არ ესმის ან არ სურს რომ გაიგოს.მგონი უფრო არ სურს!...იმიტომ კი არა,რომ სიმართლის ეშინია...არა!!! უბრალოდ იმიტომ,რომ არ სურს შენზე ფიქრი.ხომ გაგიგია:"ფიქრი ფიქრია ფიქრი რთულია ფიქრის მიზეზი სიყვარულია!" ეს არის მიზეზი.გონებას არ სურს სიყვარული დამეუფლოს.მაშინ ხომ გული გაიმარჯვებს.დამარცხება არ სურს გონებას.გული კი ყვირის...იბრძვის...მაგრამ მისი ხმა ჩემს სიჩუმეში იკარგება...მაპატიე...მე ხმას ვერ ამოვიღებ,სანამ შენ არ მეტყვი..შენ კი დუმხარ..მაშ სიჩუმემ გაარკვიოს ყველაფერი.
იცი?!ცოტა მომენატრე...უშენობა დამეტყო...იცი როგორ მიყვარხარ?!
ტკივილიანო სიყვარულო ჭაღარა თმებით,
კარგა ხანია, რაც ერთმანეთს ფარულად ვხვდებით,
უცხო თვალისგან საიმედოდ გვიფარავს ფარდა,
სწორედ ამიტომ არავინ იცის მე და შენს გარდა,
თუ რა ტკბილია და რა მწარე ყველა შეხვედრა,
ჩემთვის რამხელა სიმდიდრეა შენი შეხედვა,
როცა შენტან ვარ მაშინა ვარ მხოლოდ ძლიერი,
ხმამაღლა ვერა მაგრამ ჩუმად ვართ ბედნიერი,
მალულ სიყვარულს სხვა ძალა აქვს სხვაგვარი ეშხი,
რამდენი ხანი ვიცხოვრეთ და ეს შეგვრჩა ხელში,
რა ოცნებებით შევცქერით ცას რა გარინდებით,
თუმცა კი ვიცი რომ ვერასდროს ვერ გავფრინდებით,
და მაინც ჩემო, არ ვნანობ რომ ასე მოხდა, ჰო წუხელ მართლა რა საოცრად რა თეთრად თოვდააა.
|
*************************
მოგონებები, თეთრი ფერის უცხო მორევი
და ჭრელი ბინდით დაბურული წუთი გონების.
მოგონებები, წამიერი ელვა ცხოვრების
და გზის ნაპირზე გაბნეული ლამპიონები.
ჩვენი შეხვედრა, მოგონება, კვალი წაშლილი,
პატარა გრძნობა, სიყვარულის მხოლოდ ნაწილი.
ცხელ უდაბნოში გზად ნაპოვნი ვარდი გაშლილი,
სხვის მოლოდინში დაკარგული და გადაღლილი
რა მინდა?
ვინ მინდა?
რატომ მინდა?
ა,შენთან მინდა?ჰო შენთან მინდა!
ეხლა მინდა,აი ეხლა მინდა,შენთან მინდა
შენ გინდა?გინდა ჩემთან?გინდა გაკოცო?
მეც მინდა...ძალიან მინდა
ჰო შენთან მინდა,კოცნა მინდა!
რა არის ბედნიერება?
ბედნიერება არის სინონიმი ტერმინისა უმაღლესი ღირებულება.იგი აღნიშნავს ძალიან კარგს,ძალიან სასიამოვნოს,სასიხარულოს,ბედნიერების განცდა ახლავს ყველაფერს,რასაც კი მივიჩნევთ უმაღლეს ღირებულებათ იგი თვითონ კი არ არის მისწრაფების საგანი,არამედ იგი ახლავს იდეას.
ბედნიერება ეს არის როცა შენი ესმით,უყვარხართ და გაფასებენ.რა შეიძლება იმაზე,უფრო მნიშვნელოვანი და ძვირფასი იყოს ვიდრე არის გაგება,თანაგრძნობა,მზადყოფნა,გაიზიარონ შედი ბედი თუ უბედურება,მარცხი თუ წარმატება...
|
*************************
ერთხელ დედამიწაზე ყველა ადამიანურმა გრძნობამ და თვისებამ ერთად მოიყარა თავი.
სიგიჟემ თქვა: დამალობანა ვითამაშოთო. დაიწყეს დამალვა! სიმარლე არ დაიმალა, მაინც მიპოვიანო. სიცრუე ცისარტყელაში დაიმალა, სინამდვილე_ოკეანეში, სიზარმაცე ყველაზე ახლოს დაიმალა. თავისუფლება ნიავს ამოეფარა, სიკეთე კარგახანს სხვას უთმობდა ადგილებს! რწმენა ზეცაში აიჭრა, შური კი სხივში მიიმალა. სიყვარული სადაც მივიდა ყველგან დაკავებული იყო. ბოლოს ლამაზი ვარდის ბუჩქი იპოვა და შიგ დაიმალა. დაიწყო სიგიჟემ დამალული გრძნობების ძებნა. ყველა იპოვა... სიყვარულის გარდა, ბოლოს ვარდის ბუჩქი გადაწია და კივილის ხმა გაიგო... სიყვარულს ეკლებზე დაეჭრა თვალები და დაბრმავდა...მას შემდეგ დედამიწაზე სიყვარული, სიგიჟეს ხელჩაკიდებული
ბავშვები
ჩვენ:)
არასდროს ჩაიქნიო ამ ცხოვრებაზე, ხელი არასდროს თქვა რომ არაფერი გამოგივა, დაივიწყე ეს უაზრო ფიქრი, არ მიყვე ამ ცხოვრების უაზრო დინებას, იყავი ისეთი როგორიც ხარ, ნუ მიბაძავ სხვებს, გქონდეს იმედი და გწამდეს სიყვარულის, ენდე და მიუღწეველი არაფერია!!!
♥♥♥
ამ ქვეყნად მოვედი თეთრი ფურცლების უთქმელი გზიდან,თეთრი და სუფთა აზრებით...ჯერ კიდევ შეუცნობელის შეცნობის ხარბი თვალებით...მსუბუქი,ლაღი,თავისუფალი სულით...სუფთა იყო ფურცლები...თეთრი და ნათელი...მას შემდეგ?მას შემდეგ ბევრი გაილია ხაზი...ზოგჯერ ხაზიდან ხაზს გაჰყოლია აზრი დაუსრულებელი...ზოგან კი,ნახევარგზად შეცყვეტილა...სხვას დაუსვამს წერტილი ჩემს მაგივრად...ან იქნებ მე დამისვამს უნებლიედ?არ ვიცი...
გზაზე?...ბევრი ტირე...სამი წერტილი...ბევრი ცრემლი,მძიმედ ჩასვენებულ ხაზებს...კიდევ უფრო მეტი კითხვის ნიშანი...რატომ?...ბევრი კითხვა შემორჩა უპასუხოდ,ჯერ კიდევ გადაშლილ ფურცლებს...ბევრი შეცდომა,მერე მუქი ფერით გადაშლილი და გადახაზული...ვნანობ?არა!
მე ხომ მოვედი იმ თეთრი ფურცლების გზიდან...იმ თეთრი აზრებითა და ფიქრებით...ახლა?...ახლა სად გაქრა ის სპეტაკი სითეთრე,ჩემი არსებობის ფურცლებისა?...თუმცა...ცარიელი სივრცე სისპეტაკისა...ბევრი წაუწერია ბედისწერას...ბევრით შემივსია მეც...მერე?...მერე ალბათ კიდევ ჩაესვენება ხატულა ასოებად ბევრი რამ...ასოები სიტყვებად...სიტყვები წინადადებებად...და ის წინადადებები შეთხზავენ ამ ჩემს ოატარა ამბავს...ფიქრიანს,მაგრამ თავისუფლებით ლამაზს...
უცებ...ძალიან უცებ იქნება ფურცლის ბოლოც...ბოლო ასოებად ყდაზე გადასვლა ხომ მაინც არ ღირს...არ დასარჩენი მაინც არ რჩება...სხვა დროს...სხვა ფურცელზე...
მე ხომ თეთრი ფურცლების უთქმელ ბილიკებს მოვყევი...თეთრი აზრებით და თეთრი ფიქრებით...მინდა ისევ იმ შეუცნობელის შეცნობის ხარბი თვალით დავხუჭო თვალი...წინ რომ თავისუფლებაა...ჩემი სულის თავისუფლება...მომავალ დრომდე...მომავალ ფურცლებამდე...
|
*************************
ეს ნიჭი არაა...ეს სიყვარულია,გულიდან გადმობეჭდილი...
სულიდან გადმოხატული და ტვინიდან ამოწერილი....
ეს,ჩემი სულია,სიყვარულის დუელში გამოწვეული.
ეს,ლექსი არა...სიტყვებია, გულიდან ამოხეული.
ეს ნიჭი არაა,დამიჯერე...გულია გადარეული..
მონატრებაა,შეშლილი და გზააბნეული.
არა,მე არ ვარ ყველასაგან გამორჩეული....
ეს,ჩემი სულია,სიყვარულის დუელში გამოწვეული
|
*************************
როდესაც ღმერთმა წარმოშვა დედამიწაზე არსებული ყველა სულდგმული,მას მხედველობაში გამორჩა ქალი...
მამაკაცმა შეამჩნია ეს და იჩივლა ღმერთთან თავისი მარტოობა...
ღმერთი დაფიქრდა და თქვა,რისგან შევქმნა ქალი?როცა მთელი მასალა კაცის შექმნაზე წავიდა?...მაგრამ მაინც ვერ უთხრა უარი და საქმეს შეუდგა.
ღმერთმა აიღო მზის სხივთა კონა...
მთვარის მელანქოლია...
ფურ-ირმის თრთოლვა...
გედის სილამაზე...
ფარშევანგის სიდინჯე...
მტრედის უწყინარობა...
ცხენის ტანადობა...
ვარდის სურნელი...
წყაროს სისპეტაკე...
არწივის სიძლიერე...
აურია ეს ყველაფერი,მაგრამ ძალიან მსუყე რომ არ გამოსულიყო ,ქალს სხვა თვისებებიც დაამატა...
მელიის ეშმაკობა...
გველის შხამი...
ვეფხვის სისასტიკე...
კურდღლის შიში...
ამ მასალის შეზავებით გამოვიდა მშვენიერი არსება ქალი...
ღმერთმა მისცა მამაკაცს და უთხრა გაუფრთხილდი როგორც საკუთარ თავს გამეორება აღარ იქნება....
|
*************************
სულ მელანდები და ვერ ვხვდები რა მემართება,
რად ამედევნა აჩრდილივით შენზე ფიქრები...
იქნებ ღიმილი, მწველი მზერა, ხმა მენატრება,
ალბათ მჭირდები, უსაშველოდ, ძლიერ მჭირდები!
ციურ ფერებში დავინახე შენი ხატება,
მსურდა ოცნებით ღრუბლებს ზევით გამოვყოლოდი...
ჩვენს სურვილებში ვერ ვიპოვე რამე მსგავსება
და აქ, მიწაზე უიმედოდ, მაინც გელოდი...
დრო გადიოდა, მე გელოდი, ისევ გელოდი,
დღეთა დინებამ ვერ წაშალა ძველი ფიქრები...
როგორ მინდოდა წუთით მაინც გვერდზე მყოლოდი...
მჭირდები კარგო, ტკივილამდე, ძლიერ მჭირდები!
|
*************************
ამ შუაღამისას შენ რომ მოხვიდოდე
და რომ მეტყოდე რამეს...
ამ შუაღამისას შენი ხმის გამგონე
შევცვლიდი თვით ამ ღამეს.
ავაწიოკებდი... ავაწიოკებდი...
მხიარულებით ქალაქს...
შენი შემხედვარე
შენი ხმის გამგონე
ჭკუას დავკარგავდი ალბათ.
ეხლა რომ მოხვიდე?
ეხლა რომ დარეკო?
ეხლა რომ შემეხო, წამით...
ალბათ ჩავიდენდი ათას სისულელეს
თუკი შენ გარგებდი ამით...
ამ შუაღამისას შენ რომ მოხვიდოდე
და რომ მეტყოდე რამეს
ამ შუაღამისას შენი ხმის გამგონე
ავაწიოკებდი ღამეს.
|
*************************
და ცრემლი მოდის...და მოგორავს დროება....მტკივნეულია თითოეული შენზე ნაფიქრი წამი...
|
*************************
ასე იყო ყოველთვის, შენდამი დიდი სიყვარულის მიუხედავად მაინც სევდიანი და ფიქრით სავსე მზერა მქონდა.... ყოველთვის მიკვირდა ადამიანების რომლებსაც სევდანარევი ღიმილი არ შეეძლოთ...
ბედნირია ასეთი ადამიანი...
სანთელივით ვართ ადამიანები როლმებსას ეკლესიაში ანთებენ და ღმერთს შესთხოვენ კარგად მიმყოფე გულით საყვარელი ადამიანებიო...
ასე მოვედი შენთან ჩემო ყველავ, დაგანთე და ეხლა ვლოცულობ...ოღონდ ტაძარში არ ვდგავარ...ჩემს ქოხში ვარ მუხლმოდრეკილი...ოღონდ ხატებს არ მივჩერებივარ.....ჩვენი ისტორიის ფურცლები მიმზერს წინიდან...ოღონდ თავშალი არ მახურავს თაზვე....ძაძებ მოსიილი ვდგევარ ჩემო მზეო...ხელებიდან გამოცლილო მზეო...
|
*************************
სანამ რაიმეს დაიწყებ მანადე დიდი მოლოდინია...მოლოდინს ფიქრი ერთვის თან...ფიქრს აზრი...აზრს გულიც ერთვება და იქ მერე სევდაც ისადგურებს...მალული, პატარა..შეუცნობადი...
|
*************************
იცი?!ცოტა მოვიწყინე.უშენობა დამეტყო.იცი როგორ მომენატრე?!სიტყვები არ მაქვს,რომ გითხრა ყველაფერი.ყელში მეჩხირება თითოეული სიტყვა,რაც შენთვის მაქვს სათქმელი.ძალიან ძალიან მომენატრე.ჩუმად ვარ და ეს სიჩუმე ყველაფერს ამბობს.გული ყვირის..ბოლო ხმაზე ყვირის,მაგრამ მისი ხმა ჩემს გონებასაც კი არ ესმის ან არ სურს რომ გაიგოს.მგონი უფრო არ სურს!...იმიტომ კი არა,რომ სიმართლის ეშინია...არა!!! უბრალოდ იმიტომ,რომ არ სურს შენზე ფიქრი.ხომ გაგიგია:"ფიქრი ფიქრია ფიქრი რთულია ფიქრის მიზეზი სიყვარულია!" ეს არის მიზეზი.გონებას არ სურს სიყვარული დამეუფლოს.მაშინ ხომ გული გაიმარჯვებს.დამარცხება არ სურს გონებას.გული კი ყვირის...იბრძვის...მაგრამ მისი ხმა ჩემს სიჩუმეში იკარგება...მაპატიე...მე ხმას ვერ ამოვიღებ,სანამ შენ არ მეტყვი..შენ კი დუმხარ..მაშ სიჩუმემ გაარკვიოს ყველაფერი.
იცი?!ცოტა მომენატრე...უშენობა დამეტყო...იცი როგორ მიყვარხარ?!
|
*************************
ტკივილიანო სიყვარულო ჭაღარა თმებით,
კარგა ხანია, რაც ერთმანეთს ფარულად ვხვდებით,
უცხო თვალისგან საიმედოდ გვიფარავს ფარდა,
სწორედ ამიტომ არავინ იცის მე და შენს გარდა,
თუ რა ტკბილია და რა მწარე ყველა შეხვედრა,
ჩემთვის რამხელა სიმდიდრეა შენი შეხედვა,
როცა შენტან ვარ მაშინა ვარ მხოლოდ ძლიერი,
ხმამაღლა ვერა მაგრამ ჩუმად ვართ ბედნიერი,
მალულ სიყვარულს სხვა ძალა აქვს სხვაგვარი ეშხი,
რამდენი ხანი ვიცხოვრეთ და ეს შეგვრჩა ხელში,
რა ოცნებებით შევცქერით ცას რა გარინდებით,
თუმცა კი ვიცი რომ ვერასდროს ვერ გავფრინდებით,
და მაინც ჩემო, არ ვნანობ რომ ასე მოხდა,
ჰო წუხელ მართლა რა საოცრად რა თეთრად თოვდააა.
|
*************************
მოგონებები, თეთრი ფერის უცხო მორევი
და ჭრელი ბინდით დაბურული წუთი გონების.
მოგონებები, წამიერი ელვა ცხოვრების
და გზის ნაპირზე გაბნეული ლამპიონები.
ჩვენი შეხვედრა, მოგონება, კვალი წაშლილი,
პატარა გრძნობა, სიყვარულის მხოლოდ ნაწილი.
ცხელ უდაბნოში გზად ნაპოვნი ვარდი გაშლილი,
სხვის მოლოდინში დაკარგული და გადაღლილი
|
*************************
რა მინდა?
ვინ მინდა?
რატომ მინდა?
ა,შენთან მინდა?ჰო შენთან მინდა!
ეხლა მინდა,აი ეხლა მინდა,შენთან მინდა
შენ გინდა?გინდა ჩემთან?გინდა გაკოცო?
მეც მინდა...ძალიან მინდა
ჰო შენთან მინდა,კოცნა მინდა!
|
*************************
ამ ქვეყნად მოვედი თეთრი ფურცლების უთქმელი გზიდან,თეთრი და სუფთა აზრებით...ჯერ კიდევ შეუცნობელის შეცნობის ხარბი თვალებით...მსუბუქი,ლაღი,თავისუფალი სულით...სუფთა იყო ფურცლები...თეთრი და ნათელი...მას შემდეგ?მას შემდეგ ბევრი გაილია ხაზი...ზოგჯერ ხაზიდან ხაზს გაჰყოლია აზრი დაუსრულებელი...ზოგან კი,ნახევარგზად შეცყვეტილა...სხვას დაუსვამს წერტილი ჩემს მაგივრად...ან იქნებ მე დამისვამს უნებლიედ?არ ვიცი...
გზაზე?...ბევრი ტირე...სამი წერტილი...ბევრი ცრემლი,მძიმედ ჩასვენებულ ხაზებს...კიდევ უფრო მეტი კითხვის ნიშანი...რატომ?...ბევრი კითხვა შემორჩა უპასუხოდ,ჯერ კიდევ გადაშლილ ფურცლებს...ბევრი შეცდომა,მერე მუქი ფერით გადაშლილი და გადახაზული...ვნანობ?არა!
მე ხომ მოვედი იმ თეთრი ფურცლების გზიდან...იმ თეთრი აზრებითა და ფიქრებით...ახლა?...ახლა სად გაქრა ის სპეტაკი სითეთრე,ჩემი არსებობის ფურცლებისა?...თუმცა...ცარიელი სივრცე სისპეტაკისა...ბევრი წაუწერია ბედისწერას...ბევრით შემივსია მეც...მერე?...მერე ალბათ კიდევ ჩაესვენება ხატულა ასოებად ბევრი რამ...ასოები სიტყვებად...სიტყვები წინადადებებად...და ის წინადადებები შეთხზავენ ამ ჩემს ოატარა ამბავს...ფიქრიანს,მაგრამ თავისუფლებით ლამაზს...
უცებ...ძალიან უცებ იქნება ფურცლის ბოლოც...ბოლო ასოებად ყდაზე გადასვლა ხომ მაინც არ ღირს...არ დასარჩენი მაინც არ რჩება...სხვა დროს...სხვა ფურცელზე...
მე ხომ თეთრი ფურცლების უთქმელ ბილიკებს მოვყევი...თეთრი აზრებით და თეთრი ფიქრებით...მინდა ისევ იმ შეუცნობელის შეცნობის ხარბი თვალით დავხუჭო თვალი...წინ რომ თავისუფლებაა...ჩემი სულის თავისუფლება...მომავალ დრომდე...მომავალ ფურცლებამდე...
|
*************************
ეს წამიერად გაელვებული ფიქრია ჩემი"...
წვიმს.
ფანჯარაზე აკაკუნებს წვიმის პატარა და სათუთი წვეთი, ჯიუტად ეფერება მინას და ოთახში შემოსვლას ლამობს. მე ოთახის ერთ კუთხეში ვზივარ თვალებდახუჭული, ჩემთან შემოდგომის სევდიანი საღამოა, სევდიანი და წვიმიანი. ხეტიალი მინდება, ხეტიალი ნამტირალევ და ფოთლებით დაფარულ ქუჩებში, რომელთაც ნისლის თავსაბურავი დაუხურავთ. წვიმის წვეთები საოცარ ჰარმონიას ქმნიან და მახსენდება ზაფხულის სიცხეს შეფარებული მთები, ეკლესია, მე და შენ.
გახსოვს?!
ახლა წვიმს.
წვიმის წვეთები საოცარ ჰარმონიას ქმნიან. ოთახი ნელ-ნელა ივსება ღამეული სიჩუმით და მინებს იქიდან საოცრად ლამაზი სიცილით მიცინის წვიმა.
|
*************************
დამსხვრეული ოცნება. მკრთალი ფიქრი. გახუნებული აზრი. ჩავლილი ბედნიერება. როდის ჩაიარა? ვერ შევამჩნიე... არ მოინდომა ჩემი ცხოვრების ბაქანზე შეჩერება!... ამაო იქნებოდა. არავინ ჩამოდიოდა. ყველა სხვასთან მიიჩქაროდა. გამახსენდა... ცხოვრებაში ბედნიერება მხოლოდ ერთხალ მოდისო... გამეცინა... გამახსენდა....
ერთხელ... ადრე... წარსულში... მოულოდნელად ცხოვრების მატარებელი შედგა და გაირინდა... სიხარული... მოლოდინი... ორი გრძნობა სწრაფად ენაცვლებოდა ერთმანეთს და ძნელი მეჩვენა გამერკვია რა მინდოდა... არც გავარკვიე... სიხარული... არ ვიცოდი ვინ ჩამოდიოდა. ვინ რჩებოდა ჩემთან... სუნთქვაშეკრული მივჩერებოდი კარებს.... ის... ის დავინახე... ღიმი არ შორდებოდა მის ბაგეს... ის იყო.... ჩემი ბედნიერება... რამხელა ბედნიერება გაუმეტებია ღმერთს ჩემთვის?!... სიხარულით აღფრთოვანებული რაღაც ძალამ ადგილზე გამაქვავა... მაგრამ... რა მაგრამ?... ის... ის ჩემთვის უცხო იყო!... არ ვიცნობდი.... არ ვიცნობდი მის სულს... რა უნდოდა?... რას ფიქრობდა?... რატომ მოვიდა ჩემთან?... მაგრამ გარკვევისა შემეშინდა... შემეშინდა, არ დამეკარგა ისიც.... ერთი რამ მინდოდა მხოლოდ... ბედნიერება!... არაფერი ვკითხე. მივიღე ისეთი, როგორიც იყო. ბრმად შევაღე მისი სულის კარიბჭე!... ვერ გავარჩიე ვერაფერი... სიბნელე შემომეგება... შემეშინდა და უკან გამოვბრუნდი...არ მინდოდა სიმართლე... იქნებ მომეჩვენა?... არა, მართლა არ მიგრძვნია სიცივე... მომეჩვენა... ის თბილია და წმინდა!... ილუზიებს მოვუყარე თავი და გარშემო შემოვიკრიბე!... რამდენ ხანს შევძლებდი თავის გადარწმუნებას?... ბოლომდე!... გაუბედავს საკუთარი სიმტკიცე მაოცებდა! თურმე ყველაფერს ჩაიდენს ადამიანი საკუთარი ბედნიერებისათვის!...
დიდი ხანი გავიდა... ჩემი ხელით ავაგე დიდების სარკოფაგი და შიგ გამოვემწყვდიე მასთან ერთად!... მაშინებდა გარესამყარო... აღარ მინდოდა... საკუთარ კუნჭულში მიმჯდარი მაინც ბედნიერი ვიყავი... ის კი... ის ისევ ბაგეღიმილიანი მიყურებდა... როგორ მძულდა ეს სახე... მეშინოდა მისი და შეძრწუნებული ვუსმენდი მის სიცილს, ბოროტ ხარხარად რომ მეჩვენებოდა!... სიცივე და სისასტიკე რომ იკითხებოდა რატომღაც... ჩემი იყო ეს ყველაფერი... ჩემი არჩეული და ჩემი შექმნილი... უკვე მობეზრებული ტკივილი ხშირად მახსენებდა თავს და მუდამ დარაჯობდა ჩემი სულის ჩარაზულ კარებს... სიოსავით ირხეოდა ყურთან... "შენ ღირსი ხარ ბედნიერებს... მიატოვე... გაეცალე ამ სამყაროს... მალე სულ განადგურდები... ფერფლი დარჩება შენგან და მასაც ქარი გაფანტავს ალბათ... მომავალი არ არსებობს!..." ჯიუტი აღმოჩნდა გული ისევ... უძლებდა... იგერიებდა... ერთი... ორი... სამი... უამრავი... მალე დაიღალა და ბოლოს... სადღაც... ბოლოში კარი გამოჩნდა... ადვილად მოერგო ჩემი გულის გასაღები და მშვიდობით!!!...მე თავისუფალი ვიყავი...
|
*************************
"...მიყვარს წარსულის ლანდებთან ერთად ხეტიალი განვლილ გზაზე... მივყვები უკაცრიელ ქუჩას და ღიმილით ვეგებები ხან ერთს, ხან მეორეს, ხან მესამეს... ასე, დაუსრულებლად!... თურმე რამდენი ადამიანის გზაწვრილი გადის ჩემი ცხოვრების ახლოს... რამდენი ადამიანი მილამაზებს ხანმოკლე დაბადებას... უფრო მეტნი კი ამაყი ბუნებით და შავად მომზირალი სულით ამახინჯებენ მათ... აქა-იქ შავ ზილად გასდევს ბილიკი უსასრულობისაკენ... მაგრამ ერთი რამ... ზოგნი მიღიმიან, ზოგნი კი ისე მიყურებენ თითქოს უპატიებელი შეცდომა ჩამედინოს მათ წინაშე... მათთვის დამენგრიოს ოცნების კოშკი.... არა, ჩემიც მეყოფა!!!... რამდენი მივლია... ბოლო კი არ ჩანს... მხოლოდ ფოთლები გაყვითლდა... უფრო და უფრო ხანგამოშვებით ისმის გალობა იადონისა(?!)... ახლა ოქროსფერ ხალიჩაზე მივაბიჯებ... კიდევ ერთი ლანდი ამესვეტა წინ. დიდხანს, დაჟინებით ვუცქერდით ერთმანეთს... რა ნაცნობი იყო... დიდხანს ვიხსენე სად მენახა... ბოლოს მივაგენი... სულ ახლახანს ვნახე იგიც, ღიმილით მეტყოდა: ბედნიერი იყავ!... სასოწარკვეთილმა მიმოვიხედე ირგვლივ... ეს ყველაფერი ჩემი იყო! ირგვლივ ჩემი აწმყო მეხვია!... ჩემი ცხოვრება... როგორ დამჭკნარა ყოველივე... ერთი მწვანე ფოთოლი აღარ დარჩენილა არსად... ამასაც უძლებს თურმე ადამიანი... რა უცებ შეიცვალა ყველაფერი... ერთი ხელის მოსმით გადამისხვაფერებია ყოველივე... რად მინოდა?... შეცვლა რომ შეიძლებოდეს... ალბათ... ალბათ მაინც იგივეს ჩავიდენდი... ეს იყო ჩემი ბედნიერება! არ ვიცი... არ მინდა, სამუდამოდ დაზამთრდეს... არ მინდა უკაცრიელი გახდეს შარა... ერთი მინდა მხოლოდ... ბევრი, ძალიან ბევრი ადამიანი იყოს ბედნიერი! იყოს ისეთი როგორიც არის... არ მინდა შეშლილი თვალებით მიყურონ და მოითხოვონ ის, რისი მიცემაც არ შემიძლია... იყვნენ ბედნიერნი მცირედითაც!.. მეც ბედნიერი ვიქნები ალბათ!...."
|
*************************
ზოგჯერ ჩემს გულს უსაშველო ფიქრი მოაწვება, ფიქრი ურითმო და გრძნობა უსიტყვო, დუმილი მძიმე და მწუხრისფერი, ოცნება ჩემი სევდანარევი და მარტოობის ობოლი ცრემლი.
ზოგჯერ ისეთი მძიმეა ფიქრი, რომ ჩემი მხრები თრთიან შიშისგან: ვაი-თუ ვინმეს ვაჩუქე ცრემლი, ვაი-თუ ვინმემ ცოდვა იტვირთა. ეს გახსენება მოჰგავს ტირიფებს, მუდამ მტირალს და სახედამალულს, შენი სახელიც ხომ სადღაც სულში მიმალულა და არ აჩენს სხეულს. ო, ზოგჯერ ისე მძიმეა ფიქრი, რომ მარტოობა განვაგდო მინდა, მაგრამ ვერ ვშველი სულის ტკივილებს დაუყუჩებელს და სევდით მტირალს.
გარეთ ქარია, სიცივისაგან მობუზული ხეების ტოტებს ერთმანეთს აწნავს და დედამიწაზე აქეთ-იქით ფანტავს.
გარეთ ქარია . . .
და როგორც ყოველთვის ჩემს სულშიც ქარიშხალივით იჭრება შენი დანახვის სურვილი მარტოობის და ტკივილის მოსასხამში გახვეული.
შენ აქ ხარ, შენ ჩემში ხარ, შენ ჩემი ფიქრის ყოველი სიმი ხარ, მე შენზე მოგონებებით ავაგე სიყვარულის თეთრი ტაძარი და მუხლმოყრილი ვჩურჩულებ:
მე შენ მიყვარხარ!
გარეთ კი ქარია, ეს ქარი ალბათ შენი ფანჯრის მინებსაც აწვალებს. მე მას გამოვატანე ლამაზი ოცნება, შენ კი დარაბები მჭიდროდ დახურე და არ მიიღე სული ჩემი, ქარად ქცეული.
შენ ალბათ არ იცი, რომ ეს მე ვარ და რომ იცოდე, ნეტავი თუ გააღებდი შენი სახლის ფანჯრის დარაბებს?!
ვინ იცის!
-----------------------------7d83a91d300326
Content-Disposition: form-data;
...
[~~სრულიად ნახვა~~]
|
*************************
ოცნება ზღაპრული სამყაროა,წუთიერი ბედნიერებაა.თუ ადამიანს ოცნების უნარი არა აქვს,ის მეცხრე ცაზე არასოდეს ყოფილა,ბედნიერად არ უგრძვნია თავი.ამბობენ,ადამიანი რომ იბადება მისი ბედის წერილიც მაშინვე იწერება და მისი განუყრელიაო.მართალია,საკუთარ ბედის წერას ვერსად გაექცევი.
ეჰ,როგორი ლამაზია ოცნება,მაგრამ წამიერია.როცა გამოერკვევი და რეალობას დაუბრუნდები,გულის სიღრმეში ჩაგწვდება ის რაც ყველაფრისგან შორსაა.ოცნება ოცნებაა და მეტი არაფერი.გინდა დროებითი ბედნიერება?იოცნებე და შენზე ბედნიერი ქვეყნად არავინ იქნება.დახუჭე თვალი და გაექცევი ყველას და ყველაფერს,რაც გიკლავს გულს და რაც გირთულებს სიცოცხლეს.
ალბად ქვა უნდა იყო ადამიანი,რომ ყველას და ყველაფერს გაუძლო.ძნელია,როცა არ ცხოვრობ,უბრალოდ ცოცოხლობ და “მისი” მოლოდინით არსებობ და ყველაფერ ამასთან ერთად თითქმის არაფრის უფლება არ გვაქვს,იმიტომ რომ გოგო ხარ და იმდენი პრივილეგიებით ვერ სარგებლობ,როგორც ბიჭი.მტანჯველია ეს ყველაფერი,გაუსაძლისია.
ზოგს ჰგონია,მშიერი რომ არ ხარ და ლუკმა გიდევს პირში-ბედნიერი ხარ,მაგრამცხოვრება ომია,ომი... იქნებ ოდესმე გამოჩნდეს კიდეც ოცნების რაინდი,მშველელი გმირი და გიხსნას...
აბა ვინ არის ის ადამიანი,ვისაც ოცნება შეუძლია,მაგრამ არ შეუძლია მისწვდეს,ხელით შეეხოს მას?იგი რეალური სამყაროდანაა შორს.ლიტონის სიტყვები ყოფილა:”თუ რამეს მოინდომებ ძალიან,გააკეთებ კიდეც.”-შეიძლება,მაგრამ ყოველთვის არა.
რა არის ეს სიცოცხლისთვის უაზრო?-რა და უსიყვარულო ცხოვრება.როცა გიყვარს ძლიერი ხარ,შენნაირი არავინ გგონია,მაგრამ იმაზე ფიქრი,რომ ამ ქვეყანაზე არსებობს ადამიანი,რომელიც შენგან განსხვავებით შეიძლება არც კი ფიქრობს შენზე (ღმერთმა ნუ ქნას),ძალიან მტკინვეულია...
ამიტომ.მოდი ვიოცნებოთ,და იქნებ ოცნება ოცნებად არ დარჩეს და ოდესმე რეალობად იქცეს...ადამიანი ხომ იმედით ცოცოხლობს?
|
სულ მელანდები და ვერ ვხვდები რა მემართება,
რად ამედევნა აჩრდილივით შენზე ფიქრები...
იქნებ ღიმილი, მწველი მზერა, ხმა მენატრება,
ალბათ მჭირდები, უსაშველოდ, ძლიერ მჭირდები!
|
*************************
მე მიყვარს შენზე ოცნება, ფიქრი. მიყვარს ყოველი წამი, როდესაც მე შენს გვერდით ვიმყოფები, - ეს ხომ ჩემი ცხოვრების უბედნიერესი წუთებია. და, კიდევ საოცარი რამ ხდება ყოველთვის
...
[~~სრულიად ნახვა~~]
|
*************************
ალბათ ყოველი ახალი დღის გათენება ჩვენი მარადიული სიყვარულის ზეიმია! არცერთი დღე არ არსებობს ჩემთვის შენი ნათელი ღიმილის გარეშე. რაიქნებოდა ჩემი ცხოვრება, შენ რომ არ იყო
...
[~~სრულიად ნახვა~~]
|
*************************
SHEVAL TADZARSHI AGINTEB SANTELS,DAVMALAVTVALEBS CREMLEBIT SAVSES,SHENS MOLODINSHI DAVITVLI WAMEBS,SHENS SADGHEGRDZELOS BOLOMDE DAVLEV,ME TAN DAMDEVEN SHENI LANDEBI,AR MASVENEBEN SHENI TVALEBI SULIT GAVEBI SHEN TANJVIT MAXESHI,TAVS AR MANEBEBS GRDZNOBA TAVXEDI,OH DZNELIA LODINI .RATOM?DAMADE GULZE BORKILI RATOM?DAMTOVE DARDIT RATOM? DAMGHALE DZLIER DA MAINC GULI,IMEDI GAQRA DA MAINC GETRPI,GJERODES ERTIS VILOCEB SHENTVIS DA ISEV GETYVI GPARAVDES GHMERTI.
|
*************************
თუ სიყვარულის სადღეგრძელოს ყანწით ვერ დალევ
და სანუგეშოთ ვერ ჩააქსოვ ოხვრას ნაღვლიანს
თუ სიყვარულში, სიყვარულით არ დაიწვები,
მაშინ ნეტავი
...
[~~სრულიად ნახვა~~]
|
*************************
ra dzalian dznelia roca shen giyvars
is ki shen araprad gagdebs
ra dzalian dznelia roca shen apren
is ki shen isev araprad gagdebs
ra dzalian dznelia shen roca ver dzleb
is ki ushenod aprens da aprens
ra dzalian dznelia roca shen gagdebs
shen ki misi gulis dapyrobas cdilob
aseve dznelia roca tiri
magram is isev araprad gagdebs
ra dzaa dznelia am leqsis ritma
magram me mainc vcdilob da vapren
dzalian dznelia ushenod yopna
rogor vdzleb aqamde me arc ki vici
albat ushenod yopnis am cutebs
dacutier camebs siyvaruls vacer
dzalian dznelia shenze arpiqri
aseve dznelia shens gamo tanjva
siyvarulis ert-ert problemas vacer
moconeba ki gaivlis siyvaruli ki chaivlis
...
[~~სრულიად ნახვა~~]
|
chemi piqrebi mxolod shen mogdevs
qris qarishxali, mtebia axlo
me sheidzleba amagam movkvde
da sikvdilis cin shen vegar gnaxo.
cxovreba ase ver sheminaxavs,
mova dro da me isev davtvrebi
axlac mcyuria me sheni naxva, axlac gigoneb da menatrebi
|
ooooooooooooooooooooooooooooo
მე მიყვარს შენზე ოცნება, ფიქრი. მიყვარს ყოველი წამი, როდესაც მე შენს გვერდით ვიმყოფები, - ეს ხომ ჩემი ცხოვრების უბედნიერესი წუთებია. და, კიდევ საოცარი რამ ხდება ყოველთვის, როდესაც კი თვალებში გიყურებ: მე ყოველთვის ვიძირები საოცარი
...
[~~სრულიად ნახვა~~]
|
*************************
მეგონა ჩემი იყავი... მე მხოლოდ ამ პიქრით ვთბებოდი მეგონა ჩემთვის სუნთქავდი მე ხომ ამ სუნთქვით ვტკბებოდი მეგონა ჩემი ოცნება ფრთებს შეისხავდა იფრენდა მეგონა შენ მე გიყვარდი... მაგრამ
...
[~~სრულიად ნახვა~~]
|
Vxedav vigacam gaaketa ragac saiti
da vitom am grdznobas isic chemsavit ganicdis?
Albat tqvenc yvela vinc amas kitxulobt
fiqrobt, rom minda siyvaruli gisurvot
ara ara cdebit, es aris grdznoba damgleli
tetri gameis mizezi da chemi damtanjveli
me miyvars bichi, me miyvars xvtaeba
tumca sityvebi sityvebad darcheba,
gadaxvalt sxva gverdze naxavt ragac axals,
gaagrdzelebt cxovrebas da daiviwyebt amas,
me ki isev ise shevinaxav chemshi ar vapireb gavumxilo is ar aris chems gverdit
|
მე შენ მიყვარხარ. მიყვარხარ უფრო მეტად ვიდრე სიტყვებით შეიძლება ამის გამოცემა. მიყვარს ყოველი წვრილმანი, რაც ოდნავ მაინც არის შენთან დაკავშირებული,შენი სანდომიანი ღიმილი, შენი სასიამოვნო ხმის გაგონება, შენი თვალების საოცარი სილამაზე. მე მიყვარს შენი ნაზად შეხება და სითბო, რომელიც შენგან გადმოდის ჩემზე, მე ხომ
...
[~~სრულიად ნახვა~~]
|
|
|
სტატისტიკა
სულ ონლაინში: 1 Stumari 1 Users: 0
|