*************************

ერცხლის ბარძიმში ჩამომისხით, ღვინო ზედაშის

დე, სიყვარული ჩამეთვალოს ერთადერთ ცოდვად...

ძველი თბილისის, მთვარიან ღამეს მთვლემარე მტკვართან,

ზურნა-დუდუკი, აღსარებას აღავლენს ლოცვად...

ო, ბედისწერავ, რას მემდური, რას მემართლები,

ამ ცხოვრებაში, შენგან ვის რა გამართლებია,

აჰა, წაიღე ! შენგან ძღვნილი ამაოება,

მე სიყვარული, თავად ღვთისგან დამნათლებია.