ლურჯი ღამიდან წვიმა კი არა, ტკივილიანი ცრემლები ცრიან. ვიცი, ვერასდროს ვეღარ შევხვდებით, ანდა შევხვდებით ძალინ გვიან. ვიცი, წაიღებს დრო ყველა ტკივილს, გული იმედებს კვლავ ჩაისახავს. მაგრამ ნუ მეტყვი – აღარ ვიტირო, ნუ დამამშვიდებ, სანამ მიყვარხარ.... სანამ მიშფოთებს სულს მოგონება, სანამ ბოროტი ქარები ქრიან, და სანამ ვიცი – თუკი შევხვდებით, იქნება უკვე ძალიან გ ვ ი ა ნ . . . . . . .
