შენს მონატრებას ვერ გაუძლებს ამაღამ გული... მე ავტირდები და ცრემლებით მევსება სულიც, მწარე ფიქრები აწვალებენ ჩემს გრძნობას და მარტოობა თავს მახსენებს როგორც ბავშვობა... ცრემლს ვერ ვიკავებ, ისევ ვტირი და მტკივა გული, სიყვარულს თურმე არ უნდოდა ჩემში ცხოვრება, გრძნობა გამექცა, შენ განდეგილი მარტო დამტოვე, მე ამაგამაც ვგლოვობ ჩემი სულის ობლობას... ალბათ ოდესმე ისევ მოვა გრძნობა ძლიერი, დაიპყრობს ჩემს გულს და ტკივილიც სადღაც გაქრება, მაგრამ შენ,ჩვენს ძველ გრძნობებს, იმ სიყვარულს და მოგონებებს ვერავინ წაშლის, ის ჩემს გულში მარად დარჩება!....
