galaktioniada
emi granti/xaxoli/

და-რამ-და,
და-რამ-და,
და-რამ-და.
დაღამდა,
დაღამდა,
დაღამდა.
ღამეა
დღეს ჩემი თამადა
და...მადამ,
და...მადამ,
და..მადამ.

და მთათა,
და თმათა,
და სხვათა
სურნელი დამყვება
თანდათან
და შენზე ოცნებას
ხანდახან
ქარს ვატან,
ქარს ვატან,
ქარს ვატან.

-ვარდებიც
ჭკნებიან ხანდახან,
ჩიტებიც უსტვენენ
განდაგან,
ფარდა კი
ეშვება
თანდათან.
-და მადამ.
და მადამ.
და მადამ.

თუკი ცრის,
თუკი თოვს,
თუკი წვიმს,
ერთხელაც
ამაღამ,
ამაღამ
''ჟეტემ'' მითხარი
მეც მადამ

სადა ხარ?
სადა ხარ?
სადა ხარ???

---დავბერდი,
პარიზში
ავად ვარ ,
თუ მეძებ,
აქამდე სადა ხარ?
თუ ჩემი ოცნება დაგდევდა
ოცნებაც ხელში ჩაგაბერდა?

-და მადამ,
და მადამ,
და მადამ.
და-რამ-და,
და-რამ-და,
და-რამ-და.
ნუთუ პარიზჟიც
დაღამდა?
რაგაც მინდოდა
არადა...

სიცოცხლეს,
სიყვარულს,
ზამთართან
ქარს ვატან,
ქარს ვატან,
ქარს ვატან.
და მაინც ...
მესიზმრე
ახლახან
სადა ხარ?
სადა ხარ??
სადა ხარ???

--თუ ჩემი ოცნება
დაგდევდა,
ხმა გამე,
მითხარი
რამე და.
ოცნება
ოცნებით
დაბერდა
დაღამდა...
გათენდა...
გათენდა.

emi granti
ემი გრანტი და გალაკტიონიადა

მოჰქროდა,
მოჰქროდა,
მოჰქროდა.
პეგასი,რომელსაც მოჰქონდა
სულ სხვა ყანების
ქარები
და შენი დანაბარები.

მახსოვდა,
მახსოვდა,
მახსოვდა-
მარგარეტ,
რომელიც
გათხოვდა
და გული
არაფერს
არ მთხოვდა:
ათოვდა,
ბაღებს
ათოვდა.

ბაღებში სხვა ქარი
მასხრობდა,
სხვა თოვლში
სხვა ქალი
მახსოვდა
და დარდი
დიდ დარდში
აქსოვდა
შავ ნაღველს,რომელიც
ასობდა.
ფერებში
კვლავ შავი
ფასობდა................................

''ათოვდა
ზამთრის
ბაღებს''

გალაკტიონიადა
ემი გრანტი

შენ შერვაშიძე
გხიბლავდა მერი,
მე გულს მიპობდა
თარაშ ემხვარი.
შენ დღეს ღრუბლებში
იმას უმღერი,
მე გულს მისერავს
ვახ-მახ-ლახვარი.

ვერც შენ იპოვე
შენი მერი და
ჩემი თარაში
მეც გამერიდა-
ლურჯა ცხენები
დაეცნენ გზაში,
გადაყვა მთვარეს
თარაშის რაში.

შეჯერებული
ჯერ ვერ იქნება
შერვაშიძე და
მისო ემხვარი,
ვერ გადალახეს
ლურჯა ცხენებმა
და ერთმა რაშმა
დღემდე საზღვარი.
*****
მხოლოდ სხვა ქვეყნის
ყანებში სულე
არ მითხრა ვარი,
არ მითხრა ვარი,
ან ერისთავზე იქაც სულიკო
არ დაიწერო
ისევლე
ჯვარი.
მიტარებია
ვინძლო აქამდე
ჩაუქრობელი ერთი ლამპარი
იმის იმედით,
მხოლოდ იმედით
რომ გაგრძელდება
ცაში ზღაპარი.