მე ლექსს ვწერ მისთვის,
რომ გავიფანტო გულში დარდები
სულში ავრიო,ტვინში დავგლიჯო
და გადავყარო შავი ფარდები.

ზღვა გადავლახო,ჯოჯოხეთს ვსძლიო
და რომ დავლაშქრო უტყვი ანდები,
მე რედ ბულს არ ვსავამ,და არც ვკაიფობ!
მაგრამ იცოდე გავფრთიანდები.

გავფრთიანდები,და მერე როგორ
შავ,პირქუშ ღრუბლებს მე ავყრი ციდან
მე შენთან ყოფნის ყოველ წამს ვეტრფი,
მე ვეტრფი სურნელს მაგ ქერა თმიდან.

ათს ათი დააკლდა და კალმით ხელში
ქათქათა ფურცელს მელნისფერს ვადებ,
ამ დროს ვიღაცა სიყვარულს ებრძვის და
იარაღს ცახცახით საფეთქელს აბჯენს.

მე დავწერ სიტყვებს: "მიყვარხარ ძლიერ"
ის კი ამ სიტყვებს ხმამაღლა იტყვის
კალმის წვერს ნელ–ნელა ვაშორებ ფურცელს
და ამ დროს ოთახში გასროლა ისმის.

მე გავალ გარეთ,ავხედავ მთვარეს
და ჩემს ბნელ ფიქრებს გავფანტავ ცაში,
იქ კი ვიღაცა ოთახში შედის
და აღელვება ეტყობა ხმაში.

მე ჩემს ოცნებებში ღრმად ჩავიძირები
ყველა ჩემს პრობლემას გაფანტავს ნისლი,
იქ კი სიკვდილია,სისხლი და სიცივეა
და მხოლოდ მოხუცის ტირილი ისმის.

ნელ–ნელა თენდება ექვსი საათია
შევალ ოთახში და საწოლს ვეშურები,
იქნებ ახლა ერთი სიცოცხლეც იბადება
და შურით ივსებიან ბოროტი ეშმაკები

მე ლექსი დავწერე იქ სიცოცხლე მოკვდა
აქ კი სიხარულით სიცოცხლე დაიბადა,
არ იყო ცუდი,მაინც კარგი დღეა
მზე ამოვიდა,და მთვარე კი დაიმალა.

მე თავს არ შეგაწყენთ,წავალ დამთავრდება.
და ახლის შექმნაზე ფიქრით,ავენთები
კიდევ ერთხელ გეტყვი შენს გვერდით მიგულეთქო
შენი გულისათვის თუნდ ცეცხლად დავენთები.

ახლი დღე დაიწყო,ახალი იმედებით
ახალი ცოდვებით და ახალი პრობლემებით
ახალი ამბებით და ახალი მოვლენებით
ყველა თავის საქმეს შეუდგა მონდომებით.
[img]http://albums.face.ge/s3/1/8/e/18ef5725.jpghttp://[/img]

მინდა
Misho Dadiani-ის მიერ 2011 წლის 05 03, შაბათი, 10:41-ზე
სიყვარული მინდა,
მინდა, მაგრამ წმინდა,
ჩემს გულში, რომ სევდა იყო რით ვერ გაიწმინდა...
მონაქროლის მსგავსად,
დამტოვებდა ეულს,
მერე შიგნით დამივლიდა მიმძიმებდა სხეულს...
მოუხდება სერი,
თვალის ლურჯი ფერი,
ერთი ნახვით შეიყვარებს თავად ლუციფერიც.
კაცი მალე კვდება,
ამას გვიან ხვდება,
და სხეული სამუდამოდ "უკვალოდ გა+ქრება"...
სიყვარული მინდა,
სანამ აქ ვარ მინდა,
სიყვარული მინდა მაგრამ უნაზესი წმინდა.
შუა ღამე დნება,
მომერია რული,
თითქოს მუზა დავიბრუნე სადღაც დაკარგული,
ვერ ვამთავრებ ვერა,
მინდა კიდევ წერა,
თუმცა სიტყვა გამიგრძელდა, ირგვლივ ყველგან ბნელა...

შეიძლება შეიცვალოს...
Misho Dadiani-ის მიერ 2011 წლის 10 03, ხუთშაბათი, 20:49-ზე
შეიძლება შეიცვალოს ყველგან ყველა არე,
ჩამოვარდეს ანდაც ციდან ბინდისფერი მთვარე,
რომ ბუნება შეიშალოს აგვისტოში თოვლით,
წარმართებმა შეიწუხონ თავი კაცის მოვლით.
შეიძლება შეიღებოს უძველესი მიწა,
ნანგრევებად გადაიქცეს მთელი დედამიწა,
სახლში მისულს კართან მდგომი სახლის კარს რომ აღებს,
სახლის ნაცვლად დაინახავს უსასრულო ბაღებს.
ისიც შეიძლება უცებ მოვკვდე ანდა მოვკვდე,
ამის შემდეგ სამუდამოდ ჯოჯოხეთში მოვხვდე,
და ეშმაკსაც წმინდანების ქუდი თუ ახურავს,
რომ დამპალ სახლს გაუკეთებ ოქროს ბრძენ სახურავს.
რათქმაუნდა შეიცვლება სულ წინ წავა დრო,
სხვანაირად იაზროვნებს მიწიერი ბრბო,
შეიღებოს, შეირეკოს, ლურჯი ფონი ცის,
შეიცვალოს შეიძლება დაბურული ტყის.
შეიცვლება ყველაფერი რასაც ირგვლივ ვხედავ,
შეიძლება კატაც კი რომ გადაიქცეს ვეფხვად,
მაგრამ აღარ შეიცვლება არასოდეს ის,
რაც ჩემს გულში ასე ნაზად სიყვარული ზის...

შეიძლება შეიცვალოს ყველგან ყველა არე,
ჩამოვარდეს ანდაც ციდან ბინდისფერი მთვარე,
რომ ბუნება შეიშალოს აგვისტოში თოვლით,
წარმართებმა შეიწუხონ თავი კაცის მოვლით.
შეიძლება შეიღებოს უძველესი მიწა,
ნანგრევებად გადაიქცეს მთელი დედამიწა,
სახლში მისულს კართან მდგომი სახლის კარს რომ აღებს,
სახლის ნაცვლად დაინახავს უსასრულო ბაღებს.
ისიც შეიძლება უცებ მოვკვდე ანდა მოვკვდე,
ამის შემდეგ სამუდამოდ ჯოჯოხეთში მოვხვდე,
და ეშმაკსაც წმინდანების ქუდი თუ ახურავს,
რომ დამპალ სახლს გაუკეთებ ოქროს ბრძენ სახურავს.
რათქმაუნდა შეიცვლება სულ წინ წავა დრო,
სხვანაირად იაზროვნებს მიწიერი ბრბო,
შეიღებოს, შეირეკოს, ლურჯი ფონი ცის,
შეიცვალოს შეიძლება დაბურული ტყის.
შეიცვლება ყველაფერი რასაც ირგვლივ ვხედავ,
შეიძლება კატაც კი რომ გადაიქცეს ვეფხვად,
მაგრამ აღარ შეიცვლება არასოდეს ის,
რაც ჩემს გულში ასე ნაზად სიყვარული ზის...

შეიძლება შეიცვალოს ყველგან ყველა არე,
ჩამოვარდეს ანდაც ციდან ბინდისფერი მთვარე,
რომ ბუნება შეიშალოს აგვისტოში თოვლით,
წარმართებმა შეიწუხონ თავი კაცის მოვლით.
შეიძლება შეიღებოს უძველესი მიწა,
ნანგრევებად გადაიქცეს მთელი დედამიწა,
სახლში მისულს კართან მდგომი სახლის კარს რომ აღებს,
სახლის ნაცვლად დაინახავს უსასრულო ბაღებს.
ისიც შეიძლება უცებ მოვკვდე ანდა მოვკვდე,
ამის შემდეგ სამუდამოდ ჯოჯოხეთში მოვხვდე,
და ეშმაკსაც წმინდანების ქუდი თუ ახურავს,
რომ დამპალ სახლს გაუკეთებ ოქროს ბრძენ სახურავს.
რათქმაუნდა შეიცვლება სულ წინ წავა დრო,
სხვანაირად იაზროვნებს მიწიერი ბრბო,
შეიღებოს, შეირეკოს, ლურჯი ფონი ცის,
შეიცვალოს შეიძლება დაბურული ტყის.
შეიცვლება ყველაფერი რასაც ირგვლივ ვხედავ,
შეიძლება კატაც კი რომ გადაიქცეს ვეფხვად,
მაგრამ აღარ შეიცვლება არასოდეს ის,
რაც ჩემს გულში ასე ნაზად სიყვარული ზის...

[size=8][color=red]

Поищи меня

[/size]
[C]Поищи везде меня, мой дух,
Среди предметов в комнате своей,
Среди звуков что волнуют слух,
И в задумчивости твоей.

Поищи меня в твоем шкафу,
И на полке среди умных книг,
Раскрой в книге милую главу
И меня покажет звучный стих.

Поищи меня в зыбких сумерках,
Б искрящихся вечных звёздах,
В шелестящих лунных парка,
В твоих тоскливых грёзах.

Поищи меня, о этом прошу,
Постарайся где то меня найти,
Может быть я счастье приношу,
О как хочу я к тебе прийти!

Найди меня в вещах любых,
В самых обычных и ненужных,
Среди белоснежных листов, пустых,
Среди сновидений грустных...

Среди ранних птичек песен,
В звуках весеннего дождя,
Среди людей, где каждый -грешен,
Найди, сквозь жизнь пройдя.

Не важно как долго, когда,
Через сколько лет и зим,
Пройдут века -буду ждать всегда.
Найди меня среди стужи зим![/C]
[/color]

დუბლიორობით დაღლილი,
აღმავლობის გზას ვეძებდი,
რამდენი ოფლი დაღვრილი,
უნიჭოობას ვებრძოდი.
რამდენი ღამე ნათევი,
რამდენი ბოღმა ნანთხევი,
რამდენჯერ გულში ჩაკლული,
ყელამდე შურში ჩაფლული.
პირველობისთვის მებრძოლი,
რამდენი ფიცი დებული,
გამარჯვებული ვბერდები,
გამიშვით შეუგნებელი...

მადლობა ყველას ვისაც ვახსოვარ,
მადლობა ყველას ვისაც ვუყვარვარ,
ვეღარ დავიბრუნებთ ჩვენ იმ ბავშვობას,
იმ სათუთ გრძნობას, გრძნობას უმართავს.
მადლობა ყველას ვისაც ვახსოვარ,
მადლობა ყველას ვისაც ვუყვარვარ,
ჩვენ თავი დავანებეთ ბავშვურ გართობას,
პრობლემებს გავიჩენთ, თანამგზავრს უამრავს.
მადლობა ყველას ვისაც ვახსოვარ,
მადლობა ყველას ვისაც ვუყვარვარ,
მეგობრებს მადლობა, ჩვენს ძმობას ასწლოვანს,
ღმერთს დიდი მადლობა კიდევ რომ გიყვარვარ.
მადლობა ყველას ვისაც ვახსოვარ,
მადლობა ყველას ვისაც ვუყვარვარ,
დედაჩემს მადლობა დიდხანს რომ მაცხოვრა,
მამაჩემს მადლობა, სულ ყველას მადლობა...

იღება კარი,
შემოდის ქალი:
"ბატონო ივა"
კლიენტი არი!
შემოდი მერე,
დაკეტე კარი,
გოგოა?ბიჭი?
კაცია?ქალი?
ბატონო ივა
გოგონა არი
ძალიან სტკივა,
უღირსი არი.
ამბობს რომ თურმე,
გრძნობეს აჰყოლია
ჩატებით გაცნობილ
ბებერს გაჰყოლია.
ბებერი აჰყოლია ლოგინში ჩაჰყოლია
არადა გოგონას საქმროც კი ჰყოლია.
საქმრომ რო გაიგოს,
გული ეტკინება
გოგონას მამიკოს კი
ძაან ეწყინება.
ცოდოა ბავშვი
ცოდვისგან გავშრი.
შემოიყვანე მე
ლოგინს გავშლი.
წამოწვა გოგონა
ფეხები ასწია
ექიმმა ფეხშუა
ნემსი შეაწია.
მიკერა მოკერა
მიჭრა მოჭრა
დღეიდან გოგონი
ნავარდი მორჩა.
წაგიყვანს საქმრო და
მეორედ გაგიდებს.
ამ ამბავს ჩვენს გარდა
ვერავინ გაიგებს!!

ავტორი: მალხაზ დანელია

[size=14]გამოიღვიძებ, თვალებს გაახელ
და დედის კოცნა მოგენატრება,
თვალებს მოიფშვნეტ, ტუჩებს მოისრეს
და დედაც უმალ შემოგევლება.
შემოგანათებს ცრემლიან თვალებს
და იტყვის: "შვილო როგორ გაზრდილხარ"
და ქაღალდისგან აგებულ ნავებს,
წლები დაწვავს და წლები დაფლირთავს.
გულში ჩაგიკრავს, სუნთქვას შეიკრავს,
სათუთი ხელებით ღილებს შეგიკრავს,
მდუღარე ცრემლით ლოყებს დაგისველებს,
დედის სიყვარული ცხოვრებას დაგიმშვენებს.
ამ სტროფებს შენ გიძღვნი დედა,
მე ცხოვრებას შენი მეშვეობით ვხედავ,
ერთი რამ შემიძლია გითხრა:
მე შენ მიყვარხარ დედა...