მივდივარ...სულ ,სულ მივდივარ ,სამუდამოდ...ძნელია,ძალიან ძნელი...კი ვიცოდი ხანმოკლე მგზავრი ვიყავი მარადისობის ...ვიცოდი...ძალიან ძნელია შეურიგდე იმას ,რო დიაგნოზი საბოლოოა და სასიკვდილო...ხო, ძლივს ვთქვი ეს სიტყვა,საკუთარ თავს პირვლად გავუმხილე... მე ხო ყველაფერი ვიცი ,ნეტა არ ვიცოდე ,ნეტა სულელი ვიყო,ნეტა შემძლებოდა მარტივი ცხოვრება....ხო დასასრული ???????არა ...არ,ა ეგ ჯერ ადრეა ...ხოოო...დასასრულის დასწყისი აი-ეს სწორია...იწყება დასასრულის დასაწყისი.არსებობის ერთი ფორმიდან მეორეში გადასვლა...რას წავიღებ იმ ქვეყნად?????????შენს სიყვარულს.მხოლოდ შენს სიყვარულს...ეს იყო ყველაზე მთავარი ჩემს ცხოვრებაში,უფრო სწორად ერთადერთი შენი სიყვარული იყო...სხვა არაფერი არ ყოფილა.არა ,იყო ბევრი რამე მაგრამ არაფერიარ მახსენდება !!!!!!!არც არსებულა თითქოს!!!!!!!!!!!...ცხოვრების ერთადერთი გამართლება- შენი სიყვარული იყო ,კარგო...ეს სიყვარული იმ ქვეყნად მიმყვება საგზლად....ხო მეტი ისეთი არაფერი.... და კიდე ერთი, ამ დიდ სიყვარულს ჩემი ერთი ცხოვრება არ ეყო....
