"სიყვარულო, ძალსა შენსა ვინ არს რომე არ ჰმონებდეს".
"სიყვარულო, ძალსა შენსა ვინ არს რომე არ ჰმონებდეს". სიყვარული ძალიან დიადი, ძალიან ლამაზია, მაგრამ ამ სილამაზით გვანადგურებს სწორედ. სიყვარული_გრძნობა, რომელიც თავად გვაძლევს მაცოცხლებელ ძალას და ბოლოსაც თვითონ გვიღებს. იგი თავდავიწყებაა ამ სიტყვის სრული მნიშვნელობით, არ ფლობს არანაირ ლოგიკას და საზღვარს... სიყვარული უეცრად ბედნიერების მწვერვალზე აგიყვანს, წუთით იგრძნობ, რომ ყველაზე მაღლა ხარ... და მერე ეშვები მსუბუქად. ეს ხდება იმიტომ, რომ ზუსტად ამ წუთებისთვის ღირს სიცოცხლე და რომ არასდროს უნდა დანებდე! სიყავრული როდია ლამაზი ზღაპარი, როდი იწყება სიტყვებით "იყო და არა იყო რა", ყოველთვის როდი მთავრდება კეთილად და ზოგჯერ, საერთოდ არ აქვს დასასრული.... და მაინც, სიყვარული ცხოვრების უდიდესი სიამეა, მიუხედავად მისგან გამოწვეული ტანჯვისა და ტკივილისა. ყოველთვის არ გაგიმართლებს, მაგრამ ერთხელაც მოგეცემა არნახული ძალა, მოხდება ისე, რომ "გეტყვი_ მიყვარხარ და ამ სიტყვებით მოგაბრუნებ სხვისკენ მიმავალს". ადამიანისთვის იმაზე დიდი ბვედნიერება არ არსებობს, როცა იცი, რომ ვიღაცას ძალიან, ძალიან უყვარხარ. მთავარია, გიყვარდეს ჭეშმარიტი სიყვარულით და ყველაფერი კარგად იქნება! სიყვარული ყოველთვის წმინდა და ამოუცნობია,. . .
